In de regio krijgt politiek weer een gezicht. Dáár voelt een bestuurder de gevolgen van beleid, omdat hij de mensen bij de supermarkt tegenkomt. Dáár luistert een wethouder niet alleen naar cijfers, maar naar verhalen. Dáár weet een politicus wat er nodig is – niet omdat het in een rapport staat, maar omdat hij het hoort in de stem van de leraar, de zorgverlener of de mantelzorger. Regio’s kunnen iets wat het grote systeem niet kan: ze maken politiek weer persoonlijk.
Bob de Wit
Politiek zonder hart – Een APK voor de Politicus
We stellen hogere eisen aan een basisschooldocent dan aan een volksvertegenwoordiger. En dat terwijl een politicus beslissingen neemt die miljoenen mensen raken. Willen we een integere democratie, dan moeten we het kaf van het koren durven scheiden. Niet door méér partijen, maar door beter functionerende mensen. Niet door harder te schreeuwen, maar door moediger te luisteren – naar elkaar, en naar onszelf.
Politiek zonder hart – Zeg maar ‘Daddy’ tegen me
In een wereld die steeds luider wordt, kreeg de stilte van de Spaanse premier de grootste zeggingskracht. Misschien is dat wat een boeddhistische blik op deze NAVO-top zou herkennen: dat ware vrede niet schuilt in geschreeuw, maar in de moed om stil te blijven wanneer anderen buigen.
Misschien begint echte veiligheid daar — bij de moed om níét ‘daddy’ te zeggen wanneer macht dat van je verlangt.
