Wat betekent het voor mensen te leven in een kapotgeschoten stad, waar ook ter wereld: Aleppo, Sarajevo, Rotterdam, Mostar? Wat is de maatschappelijke functie van een publieke ruimte? En hoe herbouw je een stad op zo’n manier dat zowel de pijn en verdriet uit het verleden naast het opbouwen van een nieuwe plek met nieuwe herinneringen en verhalen naast elkaar kunnen bestaan?