Dat ik twee dagen leefde op een dieet van suikerwater en koffie, beviel wel. Ergens had het met een verkwistend uitgavenpatroon te maken, de eerste vier dagen van de week. Dat maak ik als bijstandsgerechtigde wel vaker mee, dus helemaal als een verrassing kwamen de dagen van abstinentie van vast voedsel niet. Er lagen geen religieuze redenen ten grondslag aan de voortijdige vastentijd. Vooral op maandag zijn de boodschappen duur.
Peter – Mediteren na amputaties
Ook invalide mensen kunnen mediteren. Toen ik veertien jaar geleden in een rolstoel belandde, probeerde ik de eerste jaren wel eens volgens de zenmethode te mediteren die ik toen al lang kende. Maar met geamputeerde benen vijfentwintig minuten in een rolstoel mediteren met een rechte rug en gevouwen handen leidde tot serieuze rugklachten.
Peter – Mijn artsen zijn anders
Een mening hebben over hoe mijn lichaam behandeld wordt na mijn overlijden is altijd prematuur: het moet nog gebeuren. Of, in mijn geval: volgens sommigen had het al gebeurd moeten zijn. Mijn artsen zijn anders.
Peter – Gips, krukken en de brace
Nadat ik ruim tien jaar in Venray woonde, begon ik buitenshuis te merken dat mijn aanwezigheid in de fysieke nabijheid van zieken als helend werd ervaren. In tegenstelling tot mijn oma Judith sta ik niet bekend als kruidenvrouw. Anderen wezen mij erop. In de praktijk komt het erop neer dat ik in winkelstraten en op pleinen wel eens een minuutje klets met invaliden, geesteszieken of combinaties van beide.
Peter – De ring met het doodshoofd
Zijn beperkte scholing, LOM-onderwijs, en de soort onbevangen naïviteit die koninginnen van de straat zoals hij aan zich hebben kleven, maakten hem in zijn communicatie open en direct. Eerder vandaag las ik een interview met Lou Reed (Velvet Underground) die zoals bekend solo veel liedjes schreef over types die op Joseph leken, onder wie Lou Reed zelf.
Peter – ‘Mijnheer Pijls ziet er vandaag niet zo verzorgd uit’
De psychiater bij de crisisdienst was trouwens wel geweldig. Ze had zelf ook een psychose gehad, wat me enorm geruststelde.
Peter – In het nachtblauw van de laatste ronde
Ondanks of juist daarom was Verhagen een flowerpower hippie van de eerste generatie die de naam van Paradiso en de Melkweg (Milky Way) bedacht. Hij bleef levenslang houden van zijn Zeeuwse jeugdliefde Conny Tavenier. Met zijn latere vrouw kreeg hij een zoon. Het huwelijk liep spaak. Hij begon vanuit het niets en zonder opleiding te schilderen. Daarbij verbruikte hij veel verf. De vloer van zijn Amsterdamse etage was op zeker moment bedekt met een dikke, hard geworden laag. Het appartement stortte in en werd onbewoonbaar. Een architect bezorgde Verhagen een etage tegenover Amsterdam Centraal.
Peter – Oostenwind
De fysieke ervaringen door de afkick en de daarbij horende visioenen konden indrukwekkend zijn. Op een ochtend, nog heel vroeg, meende ik vanuit het oosten een harde wind door mijn woonkamer te voelen waaien. Zo intens, dat ik me schrap zette in mijn rolstoel.
Peter – De folterfragmenten van Emil Cioran
Dat Ceauçescu uiteindelijk ten val kwam toen hij tijdens een uren durende toespraak feitelijk werd weggehoond door een massa zich als toehoorders verklede haters terwijl hij het niet doorhad, zegt iets over het paralleluniversum waarin hij leefde. Even later werd de gevallen leider met zijn vrouw standrechtelijk geëxecuteerd door haastige militairen.
Een katholiek meisje van 27
Karoline Leavitt is de jongste perschef van het Witte Huis.
Peter – Pre birth face
Onderstaande poging tot een prozagedicht vat de tijd samen dat ik aan zenmeditatie deed, en wat ik ervan leerde. Ik mediteerde een jaar lang in een groep en ging daarna thuis verder. Zo fanatiek, dat ik er rand-psychotische verschijnselen van kreeg.
Peter – Verlies als kwaliteit (2015)
Ik moet wel eens glimlachen als ik bedenk dat ik veel lijk op een monnik die in een doodstille kloostercel bidt en mediteert. En dan te bedenken dat ik diep van binnen een schranser ben en te lang zo leefde. Het kost me juist daarom weinig moeite me te verplaatsen in de drijfveren van de asceet die ik werd. Al zal mijn afkeer van monotheïstische religies voorkomen dat ik me daadwerkelijk ooit terugtrek in een kloostercel (en me bijvoorbeeld laat inmetselen, wat heremieten in de Middeleeuwen wel deden).
Peter – Dertien jaar mededogen in Venray
Terecht zag Michel Foucault dat de omgang met zogenaamde gestoorden of krankzinnigheid tijd- en modegebonden is. Het Middeleeuwse Dolhuys waar de kleinburger op zondag tegen betaling vastgeketende mensen mocht uitlachen en sarren lijkt passé. De realiteit is anders.
Peter – Een pleidooi voor cynisme
De bijnaam voor de oude cynici luidde „honden”. Onbekend is waar die Geuzennaam precies vandaan komt, maar ik vind het een goeie. Zelf ben ik ook een soort hond. Ik snuffel overal rond, ben afhankelijk van bedeling en sommige mensen denken me te kunnen imponeren door me afgekloven botten toe te werpen of me wortels voor de neus te houden (om die op het laatste moment weer terug te trekken).
Peter – Ted Nugent aan de Bleek
De eerste yogales die ik sinds mijn 27ste volgde had een voorgeschiedenis van 13 jaar. Sinds ik in Venray woonde, overwoog ik opnieuw Hathayogales te volgen. Ik sprak er meer dan eens met inwoners over. Meestal dames van 60 jaar of ouder die mij wezen op de yogalessen die ze volgden in bijvoorbeeld de Melkfabriek in Leunen.
Peter – Een zelfgesneden krachtstok
Gisteren maakte ik van een tak met een vleesmes en een aardappelschilmesje een sjamanistische krachtstok. Ik zat een uurtje te snijden en te hakken in het hout, zodat ik min of meer animistische en paganistische symbolen herkende in de stok.
Peter – Tissues
Toen ik het terrein van het dichtgegroeide klooster verder inreed, zag ik kort na het vriendelijke rendez-vous met de Oost-Europese vrouwen een man met een scooter. Een paar minuten later zag ik hem nog eens. Hij wachtte me duidelijk op.
Peter – Binnentuinen
Vanochtend vroeg maakte ik in een binnenplaatsje met een speeltuintje van drie takken een A die ik achter liet op de grond. De A van anarchisme op plekken waar ik nooit iemand tegen kom. Als ik wel betrapt was, had ik de ochtendmens vriendelijk gegroet.
De protocollen van de wijze van Melderslo
Vriendelijkheid en beleefdheid zijn in het dagelijks verkeer de beste smeerolie denkbaar. Dat wist de van huis weggelopen asceet Boeddha al.
Slachtoffer in het westerse kristalpaleis
Al een paar decennia geleden ging de Australische kunstcriticus Robert Hughes tekeer tegen de klaagcultuur, in zijn gelijknamige boek. Hij zag toen al een samenleving bezeten van therapieën. Het recht op het nastreven van geluk was vervangen door een recht op slachtofferschap, dat werd opgeëist door iedereen die zichzelf onderdrukt, achtergesteld of zielig vond.
De dorre levens van de sertao
De sertao, dat zijn de droge steppen waar broodmagere koeherders en rudimentair pratende inboorlingen van gemengd bloed meedogenloos en trefzeker hun wapens leegschieten op indringers, liefst het bevoegd gezag.
Overloon: Boeddha had het niet gedaan
In 2016 werd bij een grote politieactie aan de Theobaldusweg in Overloon een invalide drugsdealer gearresteerd. De politie nam naast gegevensdragers ook een quad in beslag. “Boeddha heeft niets gedaan”, reageerde zijn vrouw Kristina na de arrestatie.
De lady boy is veilig in India, maar de vrouw niet
Volgens antropoloog Nishi Mitra, die het in India als een van de eerste openlijk over femicide durfde te hebben, is het probleem dat het justitiële systeem in India moord op vrouwen niet begrijpt. `De complexe gender-factoren waardoor geweld onzichtbaar en geïnstitutionaliseerd wordt, worden niet herkend`, zegt ze op een website. ´Ontbrekende data zijn het belangrijkste issue. Het probleem blijft nog steeds onzichtbaar.´
De eeuwige jonkojongen
Jaren geleden maakte ik in het Venrayse Mgr. Goumanspark een foto waar ik maanden in geïnvesteerd had. Te zien was een bankje, de onderbenen van een getinte landgenoot en wat blikjes en peuken. De jonkojongen, zoals ik hem noemde, wou per se niet herkenbaar op de foto.
