Ik hou erg van oude huizen met kelders. Een houten deur met geelbruin geribbeld glas in de gang, een bakelieten handvat met aan het eind een koperen knop en daarachter een groen geverfde houten trap zonder leuning van een paar treden en tegen een muur een lichtschakelaar die een klein pitje in werking stelt.
In de kelder wat houten rekken met spullen, oude pannen, schoonmaakmiddelen, groene zeep en dingen die boven niet direct nodig zijn. En leidingen met meters. Een geur van mufheid ook. Kelders zijn spannend en als je klein bent angstig. Er kunnen ratten, muizen en spinnen in huizen.
Kelders zijn vooral mysterieus. Ze worden ook verloren plaatsen genoemd.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Jacob van Keulen zegt
Dit roept weer herinneringen op aan een kelder waar water in stond of een plek waar je in hete zomers even kon afkoelen. Ook een plek waar je de nodige aardappelen en andere gewassen bewaarde.Prettige mijmeringen