liefste is mijn naam
vergeten
’k weet nog steeds niet
of ik heet
wil ik mij
geborgen weten
noem mij niet
verbreek de keten
stilte
is mijn eigennaam
aangenaam
spreek me aan
door niet te preken
daar ik mij
met niemand meet
kom maar buiten
kom toch binnen
nodeloos
hier in te breken
nodeloos
hier uit te breken
zie mij
als een open raam
ruimte
is mijn achternaam
aangenaam
Bovenstaand gedicht is geïnspireerd door het gedicht ‘Voor wie ik liefheb, wil ik heten’ van Neeltje Maria Min. Dat gedicht gaat zo:
Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
