Avangelisatie als tijdverdrijf.
Gisteren noemde ik mezelf een avangelist. Dat woord ken je nog niet, maar het woord evangelist ken je vast wel, evenals het woord evangelie.
Evangelie is afgeleid van het Griekse eu- (goed) en angelos (engel, bode, boodschapper). Het betekent goede boodschap, blijde boodschap.
In het woord avangelie is de Griekse stam eu- vervangen door a-, niet. Avangelie betekent zoveel als, of eigenlijk zo weinig als, niet-boodschap. Het avangelie, dat is de boodschap van geen boodschap, de lege boodschap, Ø. Niet te verwarren met de nihilistische, niet-lege boodschap dat er geen boodschap is.
Een agnost verkondigt slechts het avangelie. Iemand die de lege boodschap verwoordt heet een avangelist, zijn tijdverdrijf avangelisatie – de belijdenis om niet van de lege leer. Als je érgens blij van wordt is het wel de lege boodschap – ik tenminste wel.
Vrees niet, hoop niet, een beweging zal het nooit worden, daarvoor is de avangelist veel te beweeglijk.
