Gisteren was een van de BD-auteurs en vriendin, bedenker van het evenement Boeddha in de Linie, bij mij. We aten een hapje en wisselden informatie uit. Op een gegeven moment vroeg ze aan mij: ‘Mediteer je nog?’ Nee, antwoordde ik, niet in de zin dat ik op een kussen zit.’ ‘En jij,’ vroeg ik. ‘Nee,’ antwoordde ze, ‘ook niet in die zin.’
We hebben samen en ook met anderen vele jaren lang gemediteerd. In huis maar ook in de sangha van Tegen de stroom in in Rotterdam. We raakten veel kwijt, in positieve zin gesproken.
Gisteren gingen we beiden in gesprek over meditatie, het niet meer bewust zitten, met een timer en gong. We konden niet direct een verklaring vinden voor het ontbreken van het bewust – even zitten- mediteren. We hebben er ook niet bewust afstand van genomen, van die orde.
‘Weet je,’ zei ik tegen mij meditatievriendin, ‘er is iets anders voor in de plaats gekomen, iets organisch. Door de dag heen toch een poging doen om onze gedachten niet te grijpen, gewoon in het moment. Thuis, op straat, in een winkel, in een bos. Waar ook. In het moment leven, goed doen, goed ontmoeten. Zonder kussentje dat je verplicht, gevangen houdt. Zonder gong of timer. Zonder leraar of meditatieleider. Zoals een kind groeit naar vrijheid en volwassenheid. Zo waardevol. Een altijd sluimerende meditatie, zonder dwang of drang.’
‘Ja,’ zei ze. ‘dat herken ik ook.’
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Vera ter Veen zegt
Beste Joop Ha Hoek,
Wat een fijne column heb je geschreven en zo herkenbaar in hoe ikzelf leef na decennialange wat ik noem “formele meditatie”. Nu “informeel” de hele dag door met gewoon Zijn. Het goede doen voor mezelf en anderen. Ik eet als honger heb, drink bij dorst, slaap als ik moe ben en mediteer (op een stoel zonder klok!) als ik het gat tussen geest en lichaam weer kleiner wil maken.
Fijn dag!
Hartelijke groet,
Vera