Het Boeddhistisch Dagblad ontwart en ontwikkelt en daarom krijgen we regelmatig vragen van lezers over hoe zij het leven moeten leven en wat het boeddhisme daarin kan betekenen. Zij zien ons als een boeddhistisch adviesbureau maar dat zijn we natuurlijk niet. We weten niet meer van het boeddhisme dan dat er over geschreven is, in eerste instantie mond tot mond doorgegeven. En daar nog een fractie van. En we leven maar weten ook niet waarom.
Je zou zo oud moeten worden als Methusalem om alle leerredes van de Boeddha te kunnen lezen, te doorgronden en te interpreteren. En tegenwoordig zijn er boeddhistische kenners die beweren dat de interpretatie van, mogelijk de leerredes zelf niet kloppen. Wij, van de vaste redactie van het BD, zijn kleutertjes in de boeddhistische zandbak. We geven meestal de meningen van anderen weer. Eigenlijk doen alle boeddhisten dat, toch?
Toch willen we de hulpvragers enigszins van dienst zijn door ze in algemene termen te antwoorden. We wijzen dan op het bestaan van de BUN, de Boeddhistische Unie Nederland, waar vrijwel alle Nederlandse boeddhistische organisaties bij zijn aangesloten, die veel kennis heeft op het gebied van het boeddhisme. En we hebben natuurlijk ons krantenarchief waaruit we kunnen putten. Zo kunnen wij de hulpvragers laten weten dat het boeddhisme in Nederland een marginale religie is met ongeveer 55.000 leden van sangha’s en met aanhang, vrienden en familieleden erbij naar schatting 200.00 mensen.
We citeren de inmiddels overleden prof. dr. Rob Janssen: ‘Leerlingen in het boeddhisme zonder leraar zijn de besten.’ En Jelle Seidel: ‘Geen goeroe zonder giro.’ En de inmiddels opgeheven Rotterdamse sangha Tegen de stroom in die wel heel veel merkwaardige (maar ook krankzinnig leuke) deelnemers had. We menen ook het recht te hebben om enigszins te waarschuwen tegen boeddhistische organisaties met een verdienmodel, nepleraren die zichzelf een titel hebben aangemeten en het vermelden van schandalen, (seksueel) grensoverschrijdend gedrag van leraren, machtsmisbruik.
Waarbij opvalt dat het meestal door mannen geleide organisaties zijn die in de fout gaan. Leraren die soms terugtreden na ontdekking van hun misbruik maar dan gastleraar worden in hun eigen organisatie. Een vorm van hebzucht. En we zeggen tegen de hulpvragers: Boeddhisme is geen Haarlemmerolie (ook overgenomen van anderen). En tenslotte waarschuwen we hulpvragers met psychische problemen dat mediteren gevaarlijk kan zijn, voor nog meer geestelijke ontwrichting kan zorgen (overgenomen van zeer ervaren meditatieleraren).
En we zeggen dat het boeddhisme ook leuk en rijk is, je een leger maar ook beter gevoel kan geven. Houvast, en dat je altijd opnieuw mag beginnen omdat het boeddhisme geen verliezers kent. Meer kunnen we niet doen. En dat de Boeddha geen god was die we niet hoeven te aanbidden.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
Wouter ter Braake zegt
Geweldig! Uit mijn hart gegrepen. En een zeer opbeurende quote: ‘Leerlingen in het boeddhisme zonder leraar zijn de beste.’
Mooie kerstgedachte. En kerst past bij Boeddhistische inzichten. Zeker als je weet dat Jezus van Nazareth in zijn jonge jaren opgeleid is in India. Daar zwijgt de kerk over. De kerk vertelt zo wie zo niets over de opvoeding en de ontwikkeling en scholing van de jongeman Jezus. Dat past niet bij het dogma dat het ‘een zoon van God’ zou zijn.
Ik houd het erbij dat de leringen van deze Jezus ‘dat je het koninkrijk God’s enkel in jezelf kunt vinden’, prachtig overeenkomt met de Boeddhistische visie dat bevrijding van het lijden enkel in je eigen geest kan plaatsvinden. De goddelijke geest, de goddelijke liefde die woont in elk hart.
Wel, fijne kerstdagen. Oh Mani Halleluja.
Hendrik zegt
Ih beb nog niet een overtuigende studie gezien/gelezen over de zgn opleiding in India.
Ik vind van John Prine – Jesus: The Missing Years overtuigender!
Het is makkelijk te vinden met Google.