Ludo – Wind

Een wind waait door mijn geest
en dwingt me om mijn onrust, zorgen, angsten…
gade te slaan.
Gevoelens die me opjagen, mijn rust stelen.

De wind striemt mijn gezicht
Het zand geselt mijn handen
Schudt me wakker,
Maakt me alert.

Ik neem waar:
mijn geest dwaalt af van het wezen.
Ik accepteer en laat mijn onrust los:
ik beleef een ommekeer.

Geen verleden, geen toekomst;
enkel nog nu.
Een zijn voor de wereld,
Een zijn voor mezelf

Ik heradem en een verlichtende luchtstroom
maakt me bewust van
mijn missie om alles lief te hebben
onafgebroken.