De ceremoniën konden 14 dagen duren, maar even zo goed een maand. Als er iemand van de stam overleed was het alsof een onhoorbare megafoon het overlijdensbericht had rond gebazuind en verdwenen alle kinderen in 30 seconden uit de school en zagen we hen soms voor weken niet terug, werd de naam van de overledenen niet meer genoemd, en alle bezittingen en wat er ook maar aan de persoon herinnerde verbrand. Die persoon niet langer daar, maar op de terugreis naar de ‘Droomtijd’ het niet zichtbare, voor dagen werden de fysieke sporen van de overledene uitgewist door halfnaakte, met as bedekte, vrouwen die met boomtakken door het hele kamp in het zand de energetische sporen uitwiste.
Nirvair Kaur de Ruiter
‘The Sacred HeART of Aging’
Na een hopelijk goed en wel besteed bestaan zijn we op de een of andere manier in de herfst, of zelfs in de winter van dit leven aangekomen, of gaan we langzaam maar zeer zeker die richting in. We bezochten, of woonden in of op bepaalde plekken in de wereld, hebben waarschijnlijk een grote verscheidenheid aan mensen, dingen, prachtige, maar ook soms moeilijke situaties ontmoet in dit leven. En nu, tijdens het veranderen van de levensseizoenen, zijn we bij een fase aangekomen waarin we ons misschien afvragen hoe het komt dat we het ene moment jong en schijnbaar gelukkig en evenwichtig leken te zijn, en nu, op dit daaropvolgende moment, het gevoel hebben dat het leven en onze energie op de een of andere manier begint te stagneren. Soms zelfs dat het leven ons iets af lijkt te nemen.
Het lichaam als voertuig van ons denken…ons bewustzijn (2)
Tegenwoordig worden er zelfs medische hulpmiddelen ontwikkeld om gebruik te maken van de herinneringen van spieren. Daartoe behoren degenen die gedeeltelijke verlamming na ongelukken tegengaan. Of in de muziekwereld een apparaat dat het spiergeheugen registreert van ervaren muzikanten die een instrument bespelen, om later te gebruiken door studenten die hetzelfde instrument bestuderen. Dit kan worden beschouwd als een verder bewijs van de interactie tussen lichaam en geest, hier ook wordt de zg. wetenschappelijke opvatting over de locatie van de geest, waarvan soms nog steeds beweerd wordt dat deze zich in de hersenen of de hersenschors bevindt, duidelijk tegengesproken
De taal van het lijden (deel 1 van 3)
De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen. Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.
HBO-opleiding meditatieleraar – geen meditatie-ervaring vereist
Hoe zouden we op het idee komen dat een korte opleiding ons in staat zou stellen om anderen te begeleiden in het verkrijgen van geestelijk en spiritueel inzicht door meditatie, dit keer gebaseerd op de boeddhistische leer? Kunnen we voorbij gaan aan alle serieuze en langdurende opleidingen, en veronderstellen dat we een ander kunnen begeleiden zonder een solide ondergrond?
‘A Sitting down to Empty out’.
Er wordt aangenomen dat de geest van het ongeboren kind vanaf de vijfde maand van de zwangerschap bij de moeder is, maar volledig neerdaalt op het moment van de geboorte, en dat waar de moeder zich op dat moment ook bevindt, dit de energetische droom en bewustwording plek zal zijn. Het kind, later volwassen, zal de bewaarder zijn van dat deel van het land waar zijn wezen en geest op resoneren, en zal voor dit land zorgen totdat hij of zij sterft. Na de dood wordt het stoffelijk lichaam teruggebracht naar deze droomplek en te rusten gelegd.
