Hij kneep haar goeiig in haar arm. Ze antwoordde hem met een stralende glimlach en streek een getatoeëerde hand door zijn korte haar dat gestijfd recht overeind stond.
Eelco van der Meulen
Halte Hertenkamp – En er was meer dan de bomen, de lichten en de nachtelijke reiziger
Ik vroeg mij af wat hier en nu eigenlijk is.
Halte Hertenkamp – Rust, woord en blik verstikken
De dienstregeling heerst als wrede klok.
Halte Hertenkamp – De bus, de passagiers, de pijl
‘Is er een ongeluk gebeurd? Een wissel kapot? Een kapotte trein? Niets hoor je!’
Halte Hertenkamp – Buschauffeurs in voortdurende staat van meditatie
Haast is een raar ding. Ik bedoel niet de haast als keuze maar de haast als ogenschijnlijk doelloze drijfveer, die om voor mij onbegrijpelijke redenen een belangrijke plek in onze cultuur veroverd lijkt te hebben.
Halte Hertenkamp – Bevrijdingsboom
De monnik stapte met zijn volgelingen in en zei tegen mij: ‘U bent niet van nu. Dan kunt u maar beter nu niet zijn’. Hij greep me beet en zette me in de toekomst.
Halte Hertenkamp – Iedereen wist dat de 22e Lama zich verloren had in begeerte en verblinding
In een heel ver land was het zo koud dat de regen soms een hele nacht als bevroren pijpenstelen aan de wolken bleef hangen.
Halte Hertenkamp – Verkeerde been
Even daarvoor was ze de bus ingestapt. Ze had me gevraagd of ik de buschauffeur was die stukjes in het Boeddhistisch Dagblad schreef.
Halte Hertenkamp – Zien jullie mij nu ook? Natuurlijk zien jullie me.
‘Alles weer goed’ zei de cardioloog, maar hoe sterk ben ik?
Halte Hertenkamp – Alsof er iets te kiezen valt
Er zijn boeddhistische soetra’s die zeggen: ‘Vorm is leegte, leegte is vorm’. Als ik om me heen kijk en de speelse metaforen (met enige tegenzin) loslaat is het niet moeilijk om te zien dat er niets is.
