Als de Dalai Lama in het land is rijd ik hem rond in z’n VIP-bus. Tsja, je bent Boeddha’s buschauffeur of je bent het niet, toch? Dat gebeurde ook bij alle vorige gelegenheden, dus we kennen elkaar een beetje. Nadat ik hem zondagochtend met zijn gevolg had afgezet bij Ahoy kreeg ik van de receptie een kopje koffie aangeboden en samen met een paar collega’s een plekje achter in de zaal toegewezen. Het was nog vroeg dus we liepen een rondje door de gangen. Opmerkingen over mannen met gevlochten staartjes en de goedlopende handel in opgepoetst roze grind konden natuurlijk niet uitblijven. Ik ben wel wat gewend. Ik heb geleerd intentie en gedrag te onderscheiden.
Na afloop kwam hij voorin de bus bij me zitten. ‘Rust! Genoeg woorden! Eelco, laat me weer ’s wat van Nederland zien!’ Vervolgens fluisterend: ‘Je hebt het toch wel geregeld he?’
‘Maakt u zich geen zorgen.’
Toen we Rotterdam uitreden draaide ik van de snelweg af en sloeg een binnenweg in.
‘Zijne Heiligheid, mag ik wat zeggen?’
‘Doe even gewoon, Eelco, moet ik soms ook ‘meneer de buschauffeur’ gaan zeggen? We zijn toch vrienden! Hoe vond je het gaan vandaag?’
‘U heeft alle verwachtingen meer dan waar gemaakt.’
‘Dank je, Eelco’. Hij zakte in z’n stoel terug.
‘Een paar dingen misschien…’
‘Oh…, vertel eens…’ Z’n hoofd kwam los van de rugleuning.
‘Eh… ik vond u niet zo aardig voor Erica Terpstra.’
‘Wat bedoel je?’
‘Die grappen over haar omvang en dat u beiden eigenlijk van stoel zou moeten wisselen…’
‘Maar dat was toch maar een grapje; iedereen komt zo serieus binnen en dan wil ik proberen de spanning wat te breken’
‘Dat lukte zeker; vrijwel iedereen moest hard lachen en Erica zelf ook. Maar…ik vond het niet leuk.’
‘Bevrijd je toch Eelco! Dan zal de lach je nooit meer verlaten! Ha, ha! Verder nog iets?’
‘Dat met die schoenen zo voor de stoel moet u erin houden, dat is gewoon goed, een mooi beeld.’
‘Yesss…Ik wist zeker dat jij dat wel zou waarderen.’
‘Maar dat gedoe met die microfoonstandaard was wat over de top, vond ik.’
´Wat betekent ‘over de top’?´
´Dat u daar misschien de grens tussen humor en effectbejag wat overschreed. Het was overduidelijk dat het niet nodig was wat u deed, er stonden mensen genoeg klaar. Als u uw dienstbaarheid had willen tonen was het misschien beter geweest om Erica uw stoel daadwerkelijk aan te reiken. Zij was tenslotte úw gast. De mensen zien graag dat u doet wat u zegt.´
´Tsja, daar zit misschien toch wel wat in…de dingen gaan soms ook zo snel…´
Ik stopte voor een oude stolpboerderij en pakte de microfoon. ‘Ik heb voor u een bezoek gearrangeerd aan deze boerderij. De boer en de boerin zullen u ontvangen met een Nederlands lekkernijtje en u krijgt de gelegenheid even rond te kijken in dit monumentale pand. Zijne Heiligheid doet nog een kleinigheid en dan komen wij zo meteen ook.’ Ik deed de deuren open en de passagiers liepen het pad op in de richting van de fraai bewerkte voordeur, waardoor inmiddels een traditioneel geklede boerin was verschenen. Toen iedereen binnen was, reed ik weg. Om de hoek stopte ik achter een grote struik.
‘Hoe lang hebben we?’ vroeg hij gejaagd.
‘Een half uur.’ Ik wilde voorkomen dat er alarm zou worden geslagen. Ik maakte de bestuurdersstoel vrij en de Dalai Lama zette zich achter het stuur. Zijn wangen waren rood aangelopen en z’n ogen glinsterden van plezier.
‘Kan deze keer de snelheidsbegrenzer er wél af?’
‘Nee.’
Liegen mag, als de intentie goed is.
Eelco
* Dit is, in verband met het bezoek van de Dalai Lama aan Nederland, een extra aflevering in de serie Halte Hertenkamp.
