Het Israelische oorlogskabinet heeft fel gereageerd op het hernieuwde standpunt van de Nederlandse, Britse en Franse regering inzake de uithongering van de Palestijnen in Gaza.
Overeenkomsten dreigen te worden ontbonden, Israelische ministers wordt de toegang tot het land ontzegd, ambassadeurs worden ontboden, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zeggen de Palestijnse staat te gaan erkennen.
Het oorlogskabinet onder leiding van Netanyahu, die door het Internationale Gerechtshof in Den Haag verdacht wordt van het plegen van oorlogsmisdrijven, en de honger in Gaza ontkent, stelt dat door deze maatregelen de terreurbeweging Hamas wordt beloond en de joden worden gestraft. Nederland is van vriend tot vijand geworden.
Het standpunt van de Israelische regering is onjuist. Het geweld van Hamas op 7 oktober 2023 op Israëliërs en anderen op die dag, het moorden, is afkeuringswaardig. En het bombarderen van onschuldige Gazanen en nu het bewust uithongeren van burgers, artsen, hulpverleners en journalisten is dat ook.
Het is niet: of of maar en en.
Ik vraag me af als Europese NAVO-landen massaal vliegtuigen met voedsel en medicijnen en hulpmiddelen boven Gaza zouden sturen en daar droppings zouden uitvoeren, hoe het Israelische oorlogskabinet dan zou reageren? Worden die vliegtuigen dan neergeschoten onder het mom van ‘wie niet voor ons is, is tegen ons’.
Voorlopig blijft het bij praten en woedende replieken. Elke dag sterven in Gaza mensen van de honger en omdat ze geen medische zorg krijgen. Dat is waar het om gaat.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
