Laatst keek ik naar een aflevering van De Kist van de EO, zoals altijd ging het over leven en dood. Het was de 250ste aflevering met als gast de oud-burgemeester van Amsterdam Job Cohen.
Cohen sprak over de dood van zijn echtgenote, het verdriet en leegte. Maar ook over oorlogen en geweld. ‘Waarom gebeuren die, zoals in Gaza en Oekraïne, waarom? Waarom?’
Het raakte mij, die vraag. Geen streep in het zand, geen ingewikkelde verklaringen, oorlogsrecht, maar een vraag: Waarom. Als je je die vraag stelt en er niet van afwijkt kan dat het begin zijn van een oplossing voor het beëindigen van geweld en het zinloze vermoorden van mensen. Waarom?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!

Siebe zegt
Ik denk dat het klein begint. Wat de meest mensen ook doodnormaal vinden. Je hart voelt geen liefde voor bepaalde mensen.
Of het nu hun uiterlijk is, spraak, manier van doen, persoonlijkheid, ras, op de een of andere manier vinden wij mensen het altijd best normaal dat we geen liefde voelen voor bepaalde mensen of dieren etc. Onze hart zit vol hekel, haat, agressie, afwijzing, intolerantie, van alles en iedereen dat ons niet bevalt.
Laten we vooral stoppen met dat idiote idee dat wij zulke lieverdjes zijn, een en al goedheid, en dat geweld, haat, intolerantie altijd iets is van de Ander. Laten we eerst maar eens over geweld, haat, agressie, intolerantie spreken als iets wat we herkennen in onszelf.
Dan komen we ergens.
John Verpaalen zegt
Dat was een mooi interview met Job Cohen. Het bracht bij mij echter ook herinneringen naar boven van de vele keren dat hij door Geert Wilders op grove wijze geschoffeerd werd. Cohen wist daar als gevoelig persoon nooit goed mee om te gaan en kon Wilders niet van repliek dienen. Zo draagt de één bij aan een betere wereld, terwijl de ander alleen maar kan dreigen, schelden en anderen beledigen. Waarom kiezen zoveel mensen voor die hardheid en niet voor het zachtmoedige?