Je kunt goed zien dat het ook in Rotterdam flink gestormd heeft. Overal in de stad liggen afgebroken boomtakken en bladeren. Ik was op Zuid, achter het nieuwe Luxortheater en liep langs de Rijnhaven en zag het Dobberend Bos. Iepen in drijvende boeien in die Rijnhaven, met onder die boeien een reservoir van zeshonderd liter water. Vier keer per jaar worden die reservoirs bijgetankt door een drinkwaterboot. De bomen gaan zo’n vijf jaar mee. Ze zijn onderdeel van RiverArt. Ik dacht eerst dat het drijvende doodskisten waren, een moderne vorm van teraardebestelling. Maar het bleek anders.
Ik zag ook nog een andere boom, een rode. Bijna horizontaal over de oever van een singel hangend. De boom zag er gezond en levenslustig uit. Arbeiders zetten een houten steun onder de stam zodat hij in leven bleef, niet kon vallen. Ik dacht: voor een boom wordt beter gezorgd dan voor patiënten in sommige verpleeghuizen.
Moedig voorwaarts.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord.
