Ik had me gisteren overdag- na het uitbrengen van mijn stem, voorgenomen om ’s avonds niet naar de tv te kijken om daar te uitslagen van de verkiezingen te horen. Ik merk dat ik allergisch geworden ben voor de politiek; ik hoorde ze al kwekken, de winnaars en verliezers, de nieuwkomers en veelbelovers. Ik krijg ongetwijfeld uitlag van de uitslag. Zou er één politicus zijn die gisteren of vannacht sprak: we gaan het anders doen, er leven mensen in dit land, die vertegenwoordig ik en daar doe ik het voor. Ik ga zorgen voor betaalbare woningen, levensgeluk voor eenieder, we gaan de zwakkeren ontzien en uit de put helpen, de huizen in Groningen herbouwen, de plofkippen uit de wereld helpen. Dat soort zaken. Het is vandaag de dag na gisteren, er moet geformeerd worden, macht geïncasseerd. De winnaars wrijven zich in de handen, de verliezers hebben verloren.
Het lukte me om gisteravond niet te kijken en vandaag ook niet. Vanmorgen kwam de zon gewoon op en in Syrië worden mensen gebombardeerd. In Afrika sterven mensen van de honger en dorst en door Turken worden Nederlanders nazi’s genoemd. Trump is nog steeds president ondanks pogingen van inlichtingendiensten- die hij overigens ook nazi’s noemde, hem uit het zadel te wippen. Vandaag kregen de sanseveria’s in de bunker weer water. Kortom het is een doodgewone dag. Ik hoop ook voor jullie. Met metta. We spreken elkaar weer over vier jaar, misschien al eerder.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.
