Ik had al op de knop in de liftkooi omhoog gedrukt en de deur sloot zich toen de deur weer open ging. Mogen we nog mee, zei de jonge vrouw, ik moet naar één, maar hij kan nog geen trappenlopen. En hij is al zo groot, zei ik. Dat is waar, zei de vrouw. Hoe oud is hij, vroeg ik. Zeven maanden, zei de vrouw. Wat is het er voor een, vroeg ik, hij lijkt wel een ijsbeer. De jonge vrouw lachte. Het is een Zwitserse herder, zei de vrouw. Dag hond, zei ik, toen het tweetal uit de lift stapte. Dag meneer, zei de vrouw.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan.
