Het jaar 2017 – de tweede dag

De afgelopen dagen moest ik denken aan mijn vrienden. Goede vrienden, dierbare vrienden, dode vrienden, dode dierbare goede vrienden, ex-vrienden, nieuwe vrienden, boeddhistische vrienden, ik heb ze in alle soorten en maten. Enkele vrienden ken ik al tientallen jaren, we weten vrijwel alles van elkaar. Hebben lief en leed gedeeld, zo zeggen mensen dat. En dat is ook zo. Het bracht ons nog dichter tot mekaar.

Hoe word je vriend van elkaar? Er is een eerste kennismaking, het klikt, je ontmoet elkaar vaker, het blijft klikken. De ontmoetingen verdiepen zich in aard en kwaliteit. Mannen en vrouwen kunnen vriend zijn, zonder dat dat in verliefdheid overgaat. Vriendschap is anders dan liefde, of toch niet? Vriendschap is wel houden van maar op een andere manier dan in een relatie met elkaar. Al is een vriendschap ook een relatie.

Wat is vriendschap? Ik zou het niet weten, het is niet of nauwelijks met woorden te vangen. Vriendschap is er voor elkaar zijn. Naar elkaar luisteren, bijspringen als het nodig is, zonder dat een wet dat regelt. Vriendschap kent geen ritme, bijvoorbeeld elkaar elke week zien. Vriendschap is nog veel meer, maar dat is niet uit te leggen.

Is vriendschap voor het leven? Niet altijd. Zoals relaties met een partner over gaan, zo kan vriendschap doodbloeden. Soms door een verhuizing of doordat er dingen gebeuren die de vriendschap opheffen. Soms gaat vriendschap over door tijdsverloop. De tijd wandelt weg, de vrienden verwijderen. Dan spreek je over een ex-vriend, een oude vriend, maar dat is toch weer wat anders. Een oude vriend is een bestaande vriend maar het contact is even wat minder.

Er zijn ook dode vrienden, dat is logisch. De herinnering aan hen maakt mij blij. Ze kleurden mijn leven met alles er op en er aan. Ze gingen spontaan dood of namen een overdosis of stapten uit het leven. Zo gaat dat.

Met sommige mensen zou ik nooit vrienden kunnen worden.

Met de kerst en ook met de jaarwisseling dacht ik aan oude vrienden die ik lang niet meer gezien heb. Aan hun partners en kinderen, honden en paarden. Ik overwoog ze te zoeken op het wereld wijde web. Misschien. Waarom? Effe bijpraten over hoe onze levens zich ontwikkeld hebben. Maar dat kan ook tegenvallen. Het is ook niet in het nu leven. Van vroeger kan je geen chocola bakken, morgen komt vanzelf. Maar als je een oude vriend opzoekt is dat toch weer het nieuwe nu, toch. Of is dat smokkelen, geen juiste spraak en gedachten?

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef,  de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij  corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.