“Kijk eens Chef, hoe mooi.’ Het meisje naast hem, net als hij gezeten aan een tafel van een restaurant aan zee in Rotterdam, stak een kleurig blad in de lucht, groen, de rode nerven met vertakkingen prachtig zichtbaar. Het blad, Rembrandt had het niet mooier kunnen schilderen, haalde ze van haar bord, met daarin nog meer van die schitterende blaadjes, al of niet zichtbaar generfd. Het meisje dat zeer begaan is met het lot van mensen en de wereld en het eten van vlees verafschuwt stak het blad in haar mond waarna haar gebit het blad fijn maalde, vermorzelde en de resten een begin maakten naar donkere slangen en ruimtes, maag en darmen geheten. Om te eindigen in een pot en weggespoeld te worden.
Het gedrag van het meisje schokte Chef diep. Hoe kan je in hemelsnaam zo’n prachtig blad in je mond stoppen. Heel bewust, nou ja, eigenlijk ondoordacht. Hij moet er al dagen aan denken, het vreselijke feit speelde zich afgelopen vrijdag af.
Chef walgt van het eten van groenten. Af en toe, in de wintermaand, eet hij een prakkie zuurkool en andijviestamp, maar dat is zeldzaam. De aversie begon ongeveer tien jaar geleden. Chef kan goed koken, mensen prikken graag een vorkje mee met hem. Op een dag lag er een krop sla op het aanrecht, een prachtige krop, vol in blad, vers. Chef begon de bladeren aan stukken te scheuren en ineens besefte hij dat hij leven aan het vernietigen was. Ja, zeker, goh, neem je nog een kerstboom dit jaar, zullen jullie nu zeggen. Is de column al afgelopen? Chef zat daar, met die half geplukte krop sla in de handen. Hij begon te huilen en begon een sutta op te dreunen. Goeroe, Stichter, Gezegende…
Vanaf die dag is Chef gestopt met het eten van groenten. Planten hebben bewustzijn, zijn levende cellen, kunnen pijn ervaren en wij behandelen ze als toekomstig drek. De groenten vragen er niet om op opgegeten te worden, kunnen ook niet vluchten omdat ze geen poten of benen hebben. Scherpe messen snijden ze los van de grond van hun bestaan. Hoe walgelijk. Wij, mensen, delen levende wezens in in soorten die wel genuttigd mogen worden. Je kunt rustig zeggen: Ik ben vegetariër, zonder dat je met verf uit een spuitbus bespoten wordt. Naar de mening van planten wordt niet gevraagd. Heeft een krop sla geen recht op leven en een koe wel?
Met onze kennis en kunde moet het toch mogelijk zijn om voedsel te fabriceren zonder levende wezens te doden. Chef weet wel, dat zal een heidense klus worden. Er is nu al vlees waarvoor geen dieren meer hoeven te worden gedood. Het wordt gekloond in een laboratorium. Ze maken met een 3-d printer schoenen en huizen, is het maken van een wel levende maar gevoelloze krop sla dan ook niet mogelijk? Natuurlijk wel.
Sandra zegt
Hongerstaking dan maar?
Siebe zegt
Joop zei:
“Planten hebben bewustzijn, zijn levende cellen, kunnen pijn ervaren en wij behandelen ze als toekomstig drek”.
Ik heb wel gelezen dat de Boeddha ook respect voor het plantenleven aanmoedigt, maar hebben ze bewustzijn en kan een krop sla pijn ervaren? Hoe weet je dit Joop?
Siebe
Sjoerd zegt
Ga eens een kap sla snijden.
Netjes in de folie in de krat.
Ga eens een kap sla snijden
Stel je open op, in plaats
Van dat is dat.
Vul eens een schuur met kippen
Maar haal ‘m eerst goed leeg
Vier in iedere hand, een poot
Tussen je vingers, totdat zo’n hoen
In zijn krat dood ineen zeeg.
Probeer het gewoon, ga eens werken
Houdt je mond, maar luister goed
Door jouw oordeel te beperken
Leer je waarna je luisteren moet.
Er is geen waarheid
Geen verschillen
Enkel beweging om te zijn
Geen reden om je te verheffen
Tegenover kwetsbaarheid
En pijn
Kom nu niet met oude teksten
Uit de tijd die ik niet begrijp
Ze gaan over een man die al eeuwen dood was
Ik vind zo’n pali canon best wel lijp.
Goed geschift om te gaan lezen
Terwijl het hier en nu gebeurt
Inplaats op dit moment te Leven
Wordt er eindeloos gezeurd.
Dus ja, die krop gaat stevig lijden
Door te leven maak je dood
Er is geen andere weg te vinden
Aanvaardt je lot en eet verdomme die krop sla nou eens op!!!
Siebe zegt
Nee Sjoerd, ik luister liever naar de raadgevingen en lessen van de Boeddha. Ik acht ze relevant voor alle tijden. Het zijn geen dode letters. De Pali Canon is een zegen. Het was wijs, is wijs en zal altijd wijs zijn.
-dood geen levende wezens, vermijd het doden van levende wezens. Stimuleer anderen ook om wezens niet te doden. Geef ook anderen geen opdracht levende wezens te doden.
Net als jezelf wil elk ander levend wezen niet sterven. Door niet te willen doden, geef je andere levende wezens de zegen van angstloosheid, rust, bescherming, veiligheid.
Denk niet lichtzinnig over het willen nemen van leven en ook niet over het willen beschermen van leven. Bedenk maar eens dat je moet leven in een wijk of in een gevangenis, waar je je leven niet zeker bent. Wat een hel! Bedenk dan dat je leeft in een omgeving waarin niemand je wil doden. Wat fijn!
Betoon oprecht spijt over eerdere wandaden op dit gebied. Ik heb er talloze begaan, helaas.
Per ongeluk doden is niet hetzelfde als doelbewust willen doden.
Als je doelbewust het leven van levende wezens afbreekt, dan verzamel je vanuit die wilsactiviteit een soort kracht/potentie, een soort afdruk er van. Hoe vaker je dit doet, hoe sterker dit wordt. In dit en volgende levens kan dit een autonome kracht worden die zich (onbewust) manifesteert bij jezelf. Het kamma manifesteert zich zoals het verzameld is. Dus volgde je de wil om leven te nemen dan kan die verzamelde kracht/neiging niks anders dan zich manifesteren als het nemen van leven, maar nu jouw leven!
Kortgezegd, het volgen van de wil of neiging om leven te nemen, neemt uiteindelijk ook je eigen leven, omdat dit nou eenmaal diens aard is. Uit een eikel komt een eikel, geen beuk.
Dit soort gewilde wandaden keren zich uiteindelijk dus tegen jezelf. Zie verder.
Het willen beschermen van andermans leven vormt uit de aard der zaak een kracht/potentie die ook je eigen (toekomstige) leven(s) beschermt.
-kwel noch jezelf noch andere levende wezens. Sla ze niet. Vermink ze niet. Doe ze geen pijn. Veroorzaak geen leed. Je wilt zelf ook niet lijden en zo andere wezens ook niet.
Ook al gebeurt het wel eens, wek meteen spijt op en de intentie om het de volgende keer beter te doen. Oefen in het opgeven van de neiging om anderen leed toe te brengen.
Onbedoeld een wezen leed toe brengen is wat anders dan doelbewust dat doen. Doelbewust is bij jezelf beladen, ga maar na, onbedoeld niet. Je kunt niet het kamma van leed toebrengen verzamelen als dat niet in je geest speelde.
Onbedoeld moet niet verward worden met onbewust.
Iemand kan best zelf onbewust zijn van diens neiging om te kwellen. Dan verzameld iemand wel dat kamma. ‘Bedoeld’ betekent ook niet altijd dat iets heel bewust gebeurt. Het kan ook een neiging zijn die vrij onbewust gevolgd wordt.
Het willen toebrengen van leed leidt tot ziekelijkheid in dit of volgende levens. Immers, je bent dan letterlijk gericht op het verzieken van andermans leven. De spontane expressie van dit verzameld kamma om iemands leven bewust te verzieken, is dat het je eigen leven gaat verzieken, want het rijpt bij jezelf zoals het door jezelf beoefend en verzameld is. Dus het willen verzieken van andermans leven, het willen leed toebrengen, kan niet anders rijpen dan leed toebrengen, maar nu bij jezelf. Wandaden keren zich uiteindelijk ook tegen jezelf.
Het bewust niet kwellen van wezens, de intentie om afstand te doen van die neiging, het afstand doen van die neiging, zorgt er voor dat andere wezens gezond blijven, onaangedaan en ook jezelf!
-samenhangend met het vorige; geef de neiging tot wreedheid op. Wreedheid kan ook betekenen, fanatisme, strengheid, hardheid, starheid, koppigheid, meedogenloosheid. Het ontbreken van mildheid, soepelheid en vriendelijkheid.
Ik heb nog stappen te zetten.
Ook al gaat alles niet vanzelf en maak je fouten, pak elke keer weer de veilige richting op. De veilige richting is bekend gemaakt door de Boeddha.
Bedenk dat het volgens de Boeddha ook nog heel pragmatisch is ook. Door niet de neiging te volgen het leven te nemen en wezens iets aan te willen doen, zal dit kamma ook niet door jezelf worden verzameld. Omdat dit niet wordt verzameld, zal dat in dit en een volgend bestaan niet kunnen rijpen in de vorm zoals het verzameld is, namelijk, als de kracht/potentie om je eigen leven te verkorten en te verzieken.
Siebe
Sjoerd zegt
Siebe, kerel, er is een dominee aan jou verloren gegaan. Let er alleen wel op dat je publiek niet wegloopt.
Siebe zegt
Hallo broeder Sjoerd,
In mijn jeugd heb ik me bezondigd aan het leeghalen van de kooien van legbatterij kippen. Ze zaten met zijn zessen, meen ik in een hokje. Vier verdiepingen hoog, in een lange schuur. Via een aflopende bodem van gaas kwamen de eieren op een lopende band. Die vervoerde ze naar voren. Daar kwamen ze op een dwarslopende band. Die vervoerde ze naar de vulmachine. In de vakanties werkte ik daar. De trays met eieren opstapelen, dode kippen uit de hokken halen, schoonmaken, mest afdraaien, allerlei werkzaamheden.
Het grofste van al het werk was het leeghalen van alle kooien na 14 maanden. Dan nam de kwaliteit van eieren af. Regelmatig breken poten terwijl je de kippen uit de hokken sleurt aan de poten. Of ze nu schreeuwen of niet, je sleurt ze er uit. Als je handig bent pak je alle zes kippen in 1 keer en sleur je ze allemaal in 1 keer uit hun hok.
En dan, met in elke hand drie spartelende kippen, loop je naar de kratten. Die stamp je zo vol mogelijk met kippen. Stampen ja.
Alles gebeurt in het donker omdat de kippen geen daglicht meer gewend zijn. Als de kratten gevuld zijn met kippen en de vrachtwagen geladen, rijden ze direct naar de slachterij. Daar worden ze levend, alsof het producten zijn, aan de slachtlijn gehangen. Als artikelen bungelen ze daar met hun hoofd naar beneden. Hun lot afwachtend. Arme beesten.
Eerst zijn hun eieren 14 maanden lang industrieel verzameld en na 14 maanden is het met ze gedaan. Hun bestemming, bijvoorbeeld soepkip.
Ik moet gewoon janken van al deze ellende.
Wat heb ik in vredesnaam die dieren aangedaan? Wat mankeerde mij dat ik het zelfs **met enige trots deed**, na afloop met de hele ploeg gezellig wat bier dronk, in een sfeer van “kameraden”, alsof we iets prachtigs gedaan ook nog.
Ook al is het cultureel volledig ingeburgerd om dieren waardeloos te behandelen, doe er afstand van Sjoerd. Wees niet kritiekloos. Doe niet maar wat. Wees ajb niet achteloos zoals ik toen.
Broeder Siebe
Sjoerd zegt
Beste Siebe,
Ik ken deze bedrijfsvoering uit eigen ervaring. Zo ken ik ook andere varianten van het agrarische bedrijf.
Voor mij maakt het geen bal uit over welke vorm van leven het gaat.
Als mens leef ik in samenhang met alle andere levensvormen.
Respectvolle en liefdevolle omgang vind ik een goed en ethisch juist vertrekpunt voor mijn leven.
Niettemin dood ik om te leven. Als ik longontsteking heb slik ik antibiotica. Ik was mijn handen met zeep voor het eten. Ik eet groenten en regelmatig vlees of vis. Een eitje gaat er ook wel eens in.
Bij het broodbakken sneuvelen de gistcellen op een brute wijze. En bij het sap/wijnmaken gaan de pitten de vernieling in.
Die legbatterij was voor mij een onderzoek en zeer schokkend. Zo ook de moderne vleesteelt.
Met de herkomstkeuze en/of de toegepaste teelt techniek op ons eigen land kiezen wij voor een zo respect- en liefdevol mogelijke wijze van werken.
En toch, bij de bestrijding van muizen, ratten, mieren, zaagwespen, wespen, vliegen, fruitmotten, etc etc, breekt het moment van sterven aan.
Zo ook bij voedselbereiding en dergelijke.
De Pali canon geeft niet de woorden weer van Sakyamuni, maar van wat hem zo’n 500 jaar later door anderen in de mond is gelegd.
Soms inspirerende woorden, soms niet te verteren gezever.
Maar ik ben geen boeddhist, dat bestond in de tijd van Sakyamuni niet.
Maw, ik neem de 4 waarheden en mn het 8 – voudig pad serieus als een inspirerende leefwijze.
Voor de rest leef ik mijn eigen weg. De Tao, het Joods – christelijke gedachtengoed, het is allemaal een inspirerende manier van kijken naar de werkelijkheid.
Ik (voor zover ik besta, want dat is ook maar de vraag ), dus ik ga een mij onbekende weg van leven.
Voor de laatste keer.
Ludovicus zegt
Rotterdam aan zee? Rotterdam ligt toch in de bergen?
Er bestaan ook fructariërs, die zich uitsluitend voeden met afgevallen vruchten en noten.
Verder zijn er verhalen van Oosterse wijzen, die ’s nachts in één houding slapen en zich niet bewegen, omdat ze bij het omdraaien een insect zouden kunnen verpletteren. Als ze lopen, vegen ze hun pad schoon met een stoffertje, zodat ze geen mieren vertrappen.
kees moerbeek zegt
‘Er bestaan ook fructariërs, die zich uitsluitend voeden met afgevallen vruchten en noten.’
Lijken eten, bah, en bedenk je eens dat uit die noten bomen en struiken kunnen groeien.
Door Chef kijk ik ook anders aan tegen het geven van een fruitmand of een bos bloemen aan een zieke. Geef aan een jarige GEEN bos bloemen, het aanzien van een langzame dood van bloemen is geen geschenk.
Als ik overleden ben word ik gecremeerd. Aan mij lijf geen wurmen en kevers, die mij opknabbelen :-)
G.J. Smeets zegt
“Aan mij lijf geen wurmen en kevers, die mij opknabbelen :-)”
Had je gedacht, beste Kees. As we speak wordt je gestaag opgevreten door allerlei knabbelende beestjes (virus, bacil, spoor) tot je crematie erop volgt :)
Sjoerd zegt
Ach, de wurmen en kevers is het probleem toch niet? Met een goede kist kunnen ze er niet bij voordat je of in een pudding, of in gelei, of in een drap bent verandert.
Het zijn de enzymen en eenzelligen, familie van hen waar je eigenlijk nu ook al uit bestaat. Hun samenwerking noemen we de vrije wil en/of leven. Maar in je kist leeft het ook nog hoor.
Alleen de samenstelling is gewijzigd.
Gerustgesteld?
kees moerbeek zegt
Had ik het net een beetje verdrongen na mijn buikloop van verleden week en dan begin jij er weer over, G.J. Smeets. Spelbreker :-)
Goed tanden poetsen :-)
https://www.youtube.com/watch?v=6AP8yL1qBpw
kees moerbeek zegt
Niet de hond is ’s mensen beste vriend, maar de aardworm :-)
https://www.youtube.com/watch?v=9ZHTerOJYMA