Als je nooit maatschappelijk getinte plannen maakt, kan je dan teleurgesteld worden over je leven, je bestaan? Is het mogelijk om geen plannen te maken voor de toekomst, je eigen leven? Geen dammen op te werpen in de levensstroom.
Aan kinderen wordt gevraagd: wat wil je later worden? Nooit worden ze gewaarschuwd om geen plannen te maken om teleurstelling te voorkomen. Ik moest daar vandaag aan denken omdat ikzelf een vrij organisch leven heb geleid. In grote lijnen zonder het maken van plannen.
Ik vond regelmatig materiaal, mensen op mijn weg die mij inspireerden om er invulling, gevolg aan te geven. Een nieuwe richting in te slaan. Noem het toeval. Ik weet wel, de meeste mensen gaan planmatig door het leven. Dat doen ze om te overleven. Dat deed ik ook – toevallig.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
François la Poutré zegt
Heel herkenbaar. Ik weet ook nog steeds niet wat ik later worden wil.
jim zegt
Ha, toevallig moest ik denken aan een scene uit de documentaire Children full of life (dat ook in delen op youtube te bekijken valt) waarin de leraar op de eerste schooldag na de vakantie en na z’n begroeting (de kinderen zitten al achter hun lessenaartjes als hij binnenkomt) aan de klas vraagt waarom zitten jullie op school? Waarop de kinderen in koor en zichtbaar enthousiast uitroepen: Om gelukkig te worden mijnheer!
Wie deze documentaire ooit gezien heeft begrijpt goed waarom.
Ik heb een tijd lang met groepen kinderen in de buurt afval geraapt, het benodigde materiaal was vaak te zwaar voor hen en berekend op volwassenen toch wilden ze steeds graag meedoen. Wat laat zien dat opruimen niet als vervelend word ervaren als je er zelf blij van wordt. Natuurlijk kregen ze van mij positieve bevestiging want kijk hoe mooi de natuur geworden is nu jij het afval hebt opgeruimd!
Als ik dan ook bij zo’n gelegenheid na afloop aan zo’n groepje kinderen de vraag stelde waarom ze denken dat ze op de wereld zijn werden ze hiermee overvallen en zag ik de moeite die ze deden om het gewenste antwoord te kunnen bedenken en dat te geven. Meestal stak er dan uiteindelijk wel eentje een vinger op die iets bedacht had om te antwoorden met: Ik weet het; God of Allah mijnheer! Waarop ik opgeruimd antwoordde: God heeft er niets mee te maken, jullie zijn op de wereld om de wereld mooier te maken.. en een pauze, ‘niet lelijker!’
Ik ben zelf minder goed in plannen dan ik zou willen spontaniteit is net zo belangrijk en toch…
“Watch your thoughts, they become words;
watch your words, they become actions;
watch your actions, they become habits;
watch your habits, they become character;
watch your character, for it becomes your destiny.”
FRANK OUTLAW
Late President of the Bi-Lo Stores
volgens quoteinvestigator