Ik was gisteren op een leeftijdgenotenfeestje, het was erg gezellig. Warm gezelschap, aandacht en bijkletsen. Hoe het onderwerp ter tafel kwam weet ik niet meer. Een leeftijdgenoot zei:
‘Ik eet het altijd zaterdags. Een witte boterham met boter, en doe daar dan speculaasjes op. Vier.’
Ineens kwam dat beeld ook bij mij boven. Ook ik at lang geleden boterhammen met speculaasjes. Van wit, vers brood en het smaakte als de duurste en lekkerste taart. Geen dikke stukken speculoos, maar de kleine koekjes, speculaasjes genoemd. Het brood kraakte niet, de koekjes wel, als je het ’taartje’ in de mond stak. Krak, krak.
Ik vroeg het vandaag aan andere leeftijdgenoten, van dat brood met speculaasjes. Ja, zeiden ze, heerlijk. Maar het moet wel wit brood zijn, dan komen de speculaaskruiden het best tot hun recht.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Hester zegt
Hmmm… Jaren ’80.
Sjoerd zegt
Hmmm…jaren ’50!
Een zeldzame uitspatting in een krappe tijd.
Vanessa zegt
Yep, hier nog iemand die dat veel gegeten heeft als kind. Mooie herinneringen.