Vertrouwen – het is essentieel voor menselijke relaties. Van intieme, tot sociale tot economische. Het interessante van vertrouwen is dat we het belang vaak pas opmerken als er te weinig van is.
Vertrouwen, zowel de persoonlijke variant – zelfvertrouwen, als de relationele – andervertrouwen – is het fundament van ons samenleven. We kunnen niet zonder, zeker niet voor langere tijd.
Bij gebrek aan zelfvertrouwen, trek je je terug in angst. Bij gebrek aan andervertrouwen, zeker in intieme relaties, trek je je terug in beschuldiging. Bij gebrek aan organisatievertrouwen, trek je je terug in klagen en roddel.
Wat we neigen niet te doen is onszelf en de ander het voordeel van vertrouwen te geven. Er zijn twee uitersten – je vertrouwt wel totdat het tegendeel bewezen is of je vertrouwt niet tot het tegendeel bewezen is.
In tijden van crisis neigen we sterk terug te vallen op de laatste – de schuld ligt bij de ander – met alle bekende gevolgen van dien. Als ik niet vertrouw dan is de bevestiging van mijn wantrouwen ook precies wat mij eerder zal opvallen – ook wel bekend als de zelfvervullende voorspelling .
Zijn we dan veroordeeld tot wantrouwen? Nee, ook hier geldt wat je zaait zal je oogsten. En let wel, vertrouwen is niet blind, maar wel menselijk en compassievol. En ja, het vraagt persoonlijke moed.
Laten we vertrouwen kiezen door zelf betrouwbaar te zijn. Een relatief kleine moeite met grote gevolgen.
Vertrouwen is een keus.
(Voor deze leus kunnen geïnteresseerde partijen zich vóór de verkiezingen bij mij melden)
Lees meer van Ramo op www.mindconsult.nu
