Door alle tragedie in de wereld vergeten we wel eens welke mooie, liefdevolle momenten er dicht bij ons, in ons eigen leven gebeuren. Pak de dag er eens bij.
Een vriend kwam langs en binnen, onaangekondigd, dat doen vrienden. Ik liet het werk voor het BD voor wat het was en wij schoven onze stoelen bij elkaar. Ruim een uur lang spraken we over allerlei zaken die ons bezighielden, leuk en ernst. We luisterden en hadden aandacht voor elkaar.
In een winkel raakte ik in gesprek met een jonge moeder, kind in de kinderwagen, duimpje in de mond. Ze vroeg of ik zelf kinderen had, ik vertelde.
De deur in de centrale hal van het gebouw waarin de Kloosterbunker is gevestigd werd door een bewoner open gehouden toen ik aan kwam lopen. Hallo buurman, zei de buurman.
Vanmorgen bezorgde Appie de boodschappen. De bezorger was vriendelijk en behulpzaam en zette de krat in de keuken. Fijne dag nog, riep hij, onderweg naar de voordeur.
Ik heb zicht op het balkon van de Kloosterbunker. Mezen vliegen af en aan en trekken zich niks aan van de gezette kloosterbewoner toen ze op het netje met pinda’s landden.
Gisteravond keek ik naar Per seconde wijzer op tv. Een man won bijna 9000 euro maar zijn gezicht betrok. Wat gaat er door je heen, vroeg de presentator. Mijn moeder is onlangs gestorven en ze heeft dit niet meer kunnen meemaken, zei de winnaar. Het greep mij aan dat in een wereld die zo kil lijkt, mensen voor egoïst worden uitgemaakt, tonen hoeveel ze van hun moeder houden.
Een vriendin nodigde mij uit een pannenkoekje te komen eten en effe bij te kletsen.
Morgen komt mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen. Ze gaat voor mij koken. En ik zondag voor haar.
Vuilnismannen leegden vanmorgen containers met afval. Ze houden de omgeving schoon en leefbaar. Ik groette ze vriendelijk en zij mij.
Ze gebeuren nog steeds, nu, vandaag, kleine momenten die ons gelukkig kunnen maken. Bekijk je dag en ervaar ze.
Mijn boeddhistische leraar raadde dat haar studenten ook aan: voor je de mand inkruipt de dag overzien.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Wouter ter Braake zegt
Dat kleine beetje zon waar je al weken lang op wacht
Die uitgestoken hand die je van hen niet had verwacht
Dat kleine bosje bloemen en precies op dat moment
Die onverwachte brief als je alleen of eenzaam bent
’t Zijn de kleine dingen die het doen die het doen
’t Zijn de kleine dingen die het doen
Die kinderstem die kleur geeft aan een saaie grijze dag
Dat onverwacht gesprek toen je ’t allemaal niet meer zag
’t Was even net als vroeger en je kreeg weer een ballon
Het geeft je leven kleur er is ineens een beetje zon
’t Zijn de kleine dingen die het doen die het doen
’t Zijn de kleine dingen die het doen
We leven in het groot we maken veel te veel misbaar
We praten wel maar luisteren zelden naar elkaar
We kijken naar een punt en veel te weinig om ons heen
We zien geen kleine dingen en dus blijven we alleen
’t Zijn de kleine dingen die het doen die het doen
’t Zijn de kleine dingen die het doen
Wouter ter Braake zegt
Metta, karuna, mudita en upekkha zijn de vier hartkwaliteiten in het boeddhisme. Zij openbaren zich in hun grootsheid in de kleine, dagelijkse dingen. De ‘kleine’ dingen vormen op die wijze de toetssteen voor verheven gedachten.
Elsbeth zegt
Yes, yes, yes…
Auke Leistra zegt
Ja, mooi Joop! Zo is het. Ik ga ’s ochtends vaak eerst even een wandeling door een naburig park maken, ‘groeten scoren’. Dan loop ik daar, en bij iedere medemens met wie ik vriendelijk groeten uitwissel zet ik een denkbeeldig streepje aan de balk, als ze met een glimlach gepaard gaan een dikke streep. Een goed begin is het halve werk!