Het jaar 2024 – dag 275 – vredeswacht

Jaren terug besloten honderden vertegenwoordigers van tientallen boeddhistische organisaties uit drieëndertig landen tijdens een conferentie in Thailand dat de boeddhistische boodschap van vrede en broederschap een belangrijke rol kan spelen bij het overbruggen van de kloof tussen mensen. Het boeddhisme heeft zijn wortels in veel landen en in ieder continent in de wereld. Deze religie  verbindt volgens de deelnemers mensen en verspreidt een boodschap van vrede en harmonie, zeggen die deelnemers.

Chef is het daar van harte mee (on)eens. Boeddhisten lopen op kousenvoetjes, het lijkt wel of ze de rust niet willen verstoren. Lekker op het kussen blijven zitten, terwijl het pand in de fik staat, moppert hij. Die brand van onrust, onvrede, racisme en geweld zal zeker de boeddhistische centra bereiken- dat gebeurt eigenlijk al. En dan? Is het voldoende om sutta’s te mompelen, goed te luisteren naar de ander- de slachtoffers, en te zwijgen. Niet-handelen.

Chef was in de jaren tachtig van de vorige eeuw als journalist actief in de Vredesactiekampen in Woensdrecht. Elke maandag om twaalf uur kwamen de mensen van de Franciscaanse Vredeswacht- de Franciscanen hadden een huis vlak bij de basis gekocht of gehuurd, naar de poort van de luchtmachtbasis Woensdrecht en stonden daar stil in het moment.

Aan de ene kant de mensen van het luchtmachtbewakingskorps, en buiten de vredesactivisten die tegen de komst van de kruisraketten protesteerden. En de Franciscaanse Vredeswacht- monniken en leken. Vrede en alle goeds, was hun leus. Ze waren goed zichtbaar, die vredeswachters en trokken zich niks aan van de kritiek van de militairen. Noch hakten ze met bijlen in op straaljagers, een hobby van de vredesactivisten. Ze stonden er als in een vacuüm, alles er omheen had verder geen betekenis, de wakers van de vrede. Ze waren indrukwekkend stil, maar ze waren er.

Het is al lang geleden, Chef is de namen van veel actievoerders, politiemensen en militairen al vergeten. Maar dat beeld van de Franciscaanse Vredeswacht is nog op zijn netvlies geplakt.

Chef wordt onrustig van dat altijd maar weer verklarende gedoe van de meeste boeddhisten. Het niet-handelen. Die bodhisattva-gedachte, als de mensen in nood door de vingers van de handen van de bodhisattva’s glippen. Hij is misschien te radicaal om boeddhist te zijn.

Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.