Ik houd heel erg van mijn bijzondere kamerplanten, maar het werd steeds donkerder in mijn kloostercel in de Kloosterbunker vanwege hun omvang en hoogte. Met name drie exemplaren van de aloë vera, met takken tot wel twee meter hoog en een onstuimige groei namen bijna alle licht weg. De duisternis viel op klaarlichte dag in en ik zag niemand meer op straat lopen als ik naar buiten wilde kijken. Groen maakt blind.
Twee van de drie woudreuzen zette ik op andere plekken neer in de Kloosterbunker. De derde werd dit weekeinde door mij en mijn vriendin, de kleindochter van zeevisser Thijmen, onder handen genomen. Een ander woord voor plantenmoord. We zaagden en knipten met scherp gereedschap meer dan de helft van de plant weg, deden nieuwe kokosaarde in de pot en braken de enorme stellage die de enorme stengels in het gareel moesten houden af. Eigenlijk was het een afschuwelijke klus. De plant zelf vroeg er niet om om zo gedecimeerd te worden. De mens wikt en beschikt.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
M. Rouweler zegt
Geruststellend dat er in de bunker ook alledaagse praktijken zonder kussen plaatsvinden.