Zeer regelmatig plaatsen wij in het BD berichten over de situatie in Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Israël. We doen dat aan de hand van berichten die in Israëlische en Palestijnse media verschijnen of via persberichten, die ook vanuit Nederland tot ons komen.
Wij berichten over de situatie in Gaza en Israël omdat we onze lezers willen informeren over de (politieke) situatie in die gebieden, het vernietigen van kostbare mensenlevens, de terreuraanslag van Hamas op 7/10 en de vergeldingsactie van Israël tegen Hamas, oorlog genoemd, die al tienduizenden burgerdoden en gewonden heeft gekost. Leven is lijden, maar deze vorm bedoelde de Boeddha waarschijnlijk niet. In zijn tijd waren er nog geen raketten, slimme bommen, drones, die mensen op afstand konden doden. Al is lijden zeker universeel.
In de journalistiek is het gebruikelijk om je te baseren op betrouwbare bronnen. Eén bron is geen bron. Het gaat om het wie, wat, wanneer, waarom, waar en hoe. Maar de verschrikkelijke gebeurtenissen in Gaza zijn niet goed te controleren omdat onafhankelijke bronnen vaak ontbreken en de journalisten die er werkten voor Al Jazeera vaak ook hun werk met de dood moesten bekopen. We moeten het doen met afschuwelijke beelden van vernietiging van mensenlevens en omgeving en met de berichten die wij onder ogen krijgen zonder dat we de juistheid van die berichten kunnen verifiëren. Of met persberichten van organisaties die in Nederland gevestigd zijn en ook gekleurde berichten naar de media sturen met hun eigen visie op het geweld in Gaza. Met sterke kwalificaties die niet toe te schrijven zijn aan een woordvoerder.
Al een paar keer heeft het BD aan de makers van persberichten over pro Palestijnse organisaties gevraagd wie die demonstraties in ons land organiseren, zodat wij onze lezers daarover kunnen informeren, maar ze geven daar geen informatie over. We zien ze op tv, met megafoons en leuzen roepend. Daar moeten we het mee doen.
We weten dat er verschrikkelijke dingen gebeuren in Gaza, in Israël op 7/10, dat er aan beide kanten haat is, onmenselijke dingen plaatsvinden en dat een oplossing ver weg lijkt. Dat er 119 Israëlische gijzelaars, onder wie een eenjarig kind, door Hamas gevangen worden gehouden. Dat er verklaringen zijn van vrijgelaten gijzelaars met verschrikkelijke ervaringen. In de samenleving ben je voor of tegen Israël, tegen de Joden. De Palestijnen.
Wij proberen als journalisten zoveel mogelijk op een objectieve wijze, als dat al mogelijk is, naar de verschrikkingen te kijken, ze te beoordelen en erover te berichten. Maar als mens bloedt ons hart over al die ellende en pijn, de vernietiging van kostbare mensenlevens. Aan beide kanten.
Een enkele keer hebben we in onze berichtgeving of reacties de kwalificatie ‘vermeend’ gebruikt. Dat is niet goed. Duidelijker zou zijn geweest: niet te controleren of niet door onafhankelijke bronnen bevestigd.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.