Homoseksuelen hebben problemen met de olympiade in Rusland. Dit lijkt onbegrijpelijk maar toch ook weer niet. We vergeten vaak dat niet iedereen het spel van de natuur kan begrijpen. Want in verschillende culturen en religies hebben mensen altijd geleerd dat homoseksualiteit niet hoort en niet mag. De realiteit toont echter dat het leven van variatie houdt.
Geen enkel mens is gelijk aan een ander. Niemand heeft hetzelfde DNA of dezelfde vingerafdruk. Ook al zijn er mannen die op andere mannen lijken en vrouwen op andere vrouwen, toch verschillen zij onderling van elkaar. Ieder mens is nu eenmaal uniek, dat is de natuur en dat is niet te veranderen. Elke vrouw voelt en denkt anders dan een andere vrouw en geen man voelt en denkt als een andere man. Het is daarom ook niet vreemd dat bij deze speling van de natuur een vrouw opeens van een andere vrouw gaat houden of een man van een andere man. Ieder mens is geboren met een bepaald karakter en een bepaalde seksuele gerichtheid die hem gelukkig kan maken.
Het komt niet vaak voor. Daarom wordt het niet altijd begrepen door mensen die denken dat alle mannen en alle vrouwen nu eenmaal gelijk moeten zijn in hun seksuele aard en gerichtheid. Het is vaak gewoon onwetendheid. Deze onwetendheid kan anderen ergeren maar die ergernis is ook een vorm van onwetendheid, als je denkt dat anderen het moeten weten.
Het is een fundamenteel recht om je eigen mening te hebben maar ook om je seksuele geaardheid te beleven zoals je dat wilt, zolang het anderen maar geen schade berokkent. Het is niet juist om iemand zijn seksuele geaardheid te ontzeggen. Niemand heeft het recht om anderen zijn vrijheid te beperken zolang het de rechten van anderen niet aantast. Met mijn homo-gevoelens zal ik niemand hinderen, tenzij ik die aan anderen met geweld opdring. Maar als hetero heb ik dat recht ook niet.
De erkenning van het ‘anders zijn’ van anderen behoort tot de rechten van de mens. Dat geldt niet alleen voor de seksuele geaardheid maar ook voor het denken over geestelijke en religieuze zaken. In sommige landen wordt ook het religieuze ‘anders zijn’ niet getolereerd. Hetzelfde deden we ook in Europa met de kruistochten en in veel landen is dat ook nog de houding van de Islam.
Het is duidelijk dat iedereen recht heeft op zijn eigen geaardheid zolang die niet in strijd is met het fundamentele recht van anderen, zoals bij pedofilie. Jammer genoeg ziet niet iedereen dit zo. Wat kan je er dan aan doen?
Tegen onwetendheid strijden is wel de minst effectieve manier, want dat verscherpt de tegenstelling nog meer. Demonstratief gedrag ertegen is wel minder confronterend maar opdringerigheid zal het onderlinge begrip ook niet ten goede komen. Het zijn vaak de opdringerige confrontaties van homo-demonstraties die voor sommigen irriterend werken. De meest constructieve manier is gewoon doen wat je doet zonder op te vallen en de mensen aanvaarden zoals ze nu eenmaal zijn. Zo laat je het beste zien dat er niets aan de hand is met homoseksualiteit en dat je begrijpt dat er mensen zijn die denken dat het niet mag. Dat betekent aanvaarden dat iemand homoseksueel is en ook dat men denkt dat het niet mag. Vriendschappelijke benadering kan het beste begrip voor elkaar scheppen .
Bron Paul de Blot.
Menno Prins zegt
Als we consequent zijn, behoren wij ook de pedofiel het volste recht te laten om pedofiel te zijn als “speling van de natuur”. Echter: we zullen ook moeten erkennen dat de pedofiel deze geaardheid onmogelijk in seksuele praktijk kan brengen, zonder schade aan het kind te berokkenen. Dat zadelt pedofielen dus op met een groot probleem, een kwelling. Wij dienen derhalve iedere pedofiel die zich een leven lang weet te beheersen eerder te prijzen om de getoonde zelfbeheersing dan te verguizen om de geaardheid die de natuur hem (of haar – over vrouwelijke pedofielen hoor je echter nooit iets -) “speels” heeft toebedacht.
Sjoerd zegt
Grensoverschrijding in de omgang met anderen is voorbehouden aan gewone doorsnee mensen die anderen respectloos geweld aan doen, al dan niet seksueel.
Daders daarvan (ook pedoseksualiteit) vindt men onder allerlei “gewone, nette” en vaak ook maatschappelijk succesvolle mensen.
“Daders” zijn die personen uit deze groep, die niet handig genoeg waren uit handen van justitie te blijven.
Met andere woorden, in dader- en slachtofferbehandeling heb ik ervaren dat geaardheid niet het probleem is, maar de begeerte een ander instrumenteel te misbruiken voor eigen doeleinden.
Heel gewone mensen (waar wij sprekend op lijken) doen verschrikkelijke dingen en hun geaardheid is daar hooguit een voertuig voor.
Laten wij ophouden om over geaardheid als oorzaak te spreken en deze zo verdacht te maken.
Henk Molenaar zegt
Zolang het voor niemand schadelijk is lijkt me er niets aan de hand. Binnen de boeddhistische leer speelt sex geen onderwerp van belang, alleen de begeerte is er wel problematisch.
Anne zegt
Een artikel over homoseksualiteit en de eerste reacties gaan over pedoseksualiteit. Bij een discussie over heteroseksualiteit beginnen we toch ook niet over pedoseksualiteit.
Sjoerd zegt
Er is een wezenlijk verschil tussen geaardheid en (seksueel) gedrag.
In dit artikel en de commentaren worden beide termen door elkaar gebruikt.
Geaardheid zou geen onderwerp van discussie over acceptatie mogen zijn.
Met jouw geaardheid wordt je geboren, o.a. beïnvloed door jouw genetisch make-up en de hormonale patronen tijdens jouw ontwikkeling in de baarmoeder.
Het gedrag komt, afhankelijk van de omstandigheden, bij alle geaardheden voor. Zie bijvoorbeeld gedrag tijdens oorlogen, in beperkende omstandigheden (gevangenissen, gesloten familie- en geloofsculturen) of bij prostitutiebezoekers.
Of het gedrag al dan niet immoreel is, hangt af van de maatschappelijke context waarin het gepraktiseerd wordt.
Ik pleit er voor mensen niet aan de hand van hun geaardheid in te delen, dat schept verwarring. Laten we iedereen aanvaarden in de hoedanigheid waarmee hij/zij op deze wereld is gekomen. Heterofiel of homofiel, ik vind het onderscheid niet interessant.
Ook met een pedofiele geaardheid worden mensen geboren. Dat is geen reden ze te verwerpen.
Gedrag daarentegen is, ook in het boeddhisme, onderworpen aan de beoordeling in de context van de geldende moraliteit.
Vrijheid van keuze of dwang zijn in onze cultuur daarbij 2 belangrijke factoren, evenals de bescherming van kinderen tegen ongewenst intiem gedrag van volwassenen, in welke zin dan ook.
Tom zegt
“Gedrag daarentegen is, ook in het boeddhisme, onderworpen aan de beoordeling in de context van de geldende moraliteit.” Sjoerd, wat als de geldende moraliteit van de ene groep niet overeenkomt me die van een andere groep? Wiens moraliteit is dan ‘superieur’?
Sjoerd zegt
Beste Tom,
Superioriteit is een begrip dat geladen is met dualiteit en ego. Het is splitsend en niet verbindend tussen mensen.
Als je mijn bijdrage op deze manier benaderd, zou ik het antwoord op jouw vraag niet weten. Jouw vraag lijkt impliciet de vraag naar ‘het recht van de sterkste’.
Voor onze maatschappelijke werkelijkheid geldt de moraliteit van het heersende recht, zoals ontwikkeld en vastgelegd in de wetgeving en de jurisprudentie.
Zelf oriënteer ik mij in mijn leven met het kompas van het 8-voudig pad en de leringen van liefdevolle onthechting, vriendelijkheid en mededogen die daar door boeddha mee verbonden worden.
De weg van vriendelijkheid en mededogen is daar voor mij een belangrijk voertuig voor.
Dat is een weg van vallen en opstaan en ook een weg van geluk, door mij verbonden te weten met anderen.
Voor mij is mijn voorwaardelijk ontstaan daar een belangrijk thema in.
Tom zegt
Ha Sjoerd! Dank voor je reactie. Mijn vraag is louter als vraag uit onwetendheid bedoeld. Niet zozeer het recht van de sterkste, maar wat is nou echt goed en wie zij “wij” om te oordelen? Wie zegt dat de westerse moraal ‘beter’ is dan die in andere streken. In het westen moeten we niet denken aan polygamie. Oh nee, dat kan echt niet! Maar er wordt vreemdgegaan bij het leven….Bij bepaalde Afrikaanse stammen is polygamie nu nog steeds gewoonte. Kijken we naar de dierenwereld dan zien we ook verschillen, zwanen zijn monogaam, leeuwen helemaal niet. Chimpansees masturberen zich een ongeluk, ooievaars niet. Merels zorgen voor hun eigen kuikens, koekoeken niet. Trekken de dieren zich iets aan van de ‘moraal’ van andere soorten? Welnee! Leven en laten leven lijkt het devies. De voorbeelden zijn hier makkelijk te verdedigen en net zo makkelijk onderuit te halen. In de dagelijkse praktijk echter ligt het veel genuanceerder. En juist daarin zit het gevaar. Want wat is nog recht op persoonlijke vrijheid en vrijheid van meningsuiting en wat niet? Juist in die genuanceerde situaties geldt: waar ligt de grens en wie bepaalt dat? Ik probeer, net als jij al doet, mijn leven te leiden in de gedachte van compassie, mededogen en naastenliefde. Juist daarom vind ik het soms zo moeilijk te bepalen waar de grens écht ligt als het om morele, ethische kwesties gaat. Wie ben ik om een ander mijn morele waarden op te leggen in situaties waar het niet mijzelf betreft? Ik vind dat, met name in dat schemergebied, soms zo verschrikkelijk moeilijk.
Sjoerd zegt
Hallo Tom,
Het gaat mij om de keuze die ik maak. Niet perfect in uitvoering, met vallen en opstaan beoefenen van zazen, leven in meditatie en omgaan met leven en dood, liefde en mededogen, in de stroom van voorwaardelijk leven.
Niemand kan z’n gelijk claimen, niemand is superieur, maar iedereen maakt een keuze.
Tot het moment dat ik weer oplos in de stroom van voorwaardelijk leven leef ik mijn keuze, niet perfect, maar met liefde.
Lilian zegt
Als aanvulling op Anne: De auteur komt vanuit homosexualiteit uit bij pedosexualiteit. Nogal logisch dat reacties daar dan deels over gaan.
De schijnbaar vluchtige koppeling strijkt me tegen de, overigens niet-hetero-, haren in.
Vanuit heterosexualiteit automatisch doorredeneren naar Polyamorie zou waarschijnlijk net zo krom zijn.
Er zijn wel meer nietvaardige sexuele gewoonten, die in een andere context zeker aan de orde zouden kunnen komen.
Paul Blot geeft in zijn eerste zin aan dat Homo’s iets tegen de Spelen hebben, maar niet wat dat iets dan zou moeten zijn.
Dat is jammer, want de reden waarom er vragen gesteld worden en actie gevoerd wordt geeft weldegelijk genoeg reden tot discussie.
Het gaat immers om mensenrechten en dat thema is groot genoeg voor een ieder, ongeacht hoe je jezelf categoriseert , hetero of homo of zelfs geen van beide. En over opdringerige beeldvorming gesproken:
Voetbalsupporter is niet gelijk aan Hooligan. Net zomin als Gaypride -deelnemer gelijk is aan gevederde praalvogel….
Hoe zou het dan kunnen wel ? “Doen wat je doet zonder op te vallen”, lijkt hier de boodschap aan de LHBTQ – gemeenschap en dat dan ook nog eens op vriendelijke manier.Pfft. Wat een taak.
Door de bekende korte bocht: je mag het wel zijn, maar niet opdringerig?
Gedrag en beeldvorming lijken mij juist de onderwerpen waarop we ons wij zouden moeten richten.
Onwetendheid opheffen en proberen weing mogelijk lijden te veroorzaken, daar zouden we kien op kunnen zijn.
Misschien wel met de manier waarop we voorbeelden aan elkaar linken. Dit is voor mij een voorbeeld van “gepast spreken”. Beeld spreekt immers heel direct. Spreekwoordelijke beelden aan elkaar plakken die niet noodzakelijkerwijs aan elkaar geplakt hoeven worden om een punt te maken, lijkt mij niet zo gepast.