Wim de Bie van Koot en Bie is dood. Ik hoorde het vanmorgen op de radio. Ik onderbrak mijn werkzaamheden voor de krant en werd stil. Alsof een goede vriend was overleden. Ik werd er weemoedig van.
Heel vroeger als Koot en Bie op de zondagavond hun uitzending hadden met Keek op de Week of het Simplistisch Verbond keek ik met honderdduizenden anderen naar de tv. Het waren woordkunstenaars. Op de maandagmorgen stapte ik altijd de kamer van de hoofdredacteur van het dagblad waar ik toen voor werkte binnen. Ook hij was een liefhebber van Koot en Bie en we bespraken de twee met hun typetjes uitgebreid. Ook wij hielden van het woord.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
kees moerbeek zegt
Zoeken en volgen helpt niet meer, vinden wel.
https://www.youtube.com/watch?v=xHHlTv5l2I8