Ergens in het water van de Waddenzee drijft het dode lichaam van een twaalfjarige jongen. Reddingsdiensten zoeken al dagen naar het kind (en een volwassene) dat verongelukte toen een watertaxi en een snelboot bij het Waddeneiland Terschelling met elkaar in botsing kwamen. Op weg naar de wal en daar nooit aankomen.
Ongelukken zijn altijd ingrijpend maar het idee dat het lichaam van die jongen, ik ben zelf opa van een 12-jarige kleinzoon, nog niet gevonden is, vind ik verschrikkelijk. Ik moet er de hele dag aan denken.
Een ruime week geleden werden Sanne (26) en Hebe (10) uit Vught vermist. Korte tijd daarna gebeurde het ongeluk bij Terschelling. En een paar dagen geleden werden een vader en moeder en hun twee volwassen dochters uit Gouda vermist. Hun dode lichamen werden teruggevonden in de Lek bij Groot-Ammers.
Het was in alle drie de tragedies het water dat een eind aan hun leven maakte.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.