De hele week al ben ik teksten aan het terugzetten in het BD die door onze webmeester jaren geleden op mijn verzoek geblokkeerd zijn omdat ze mogelijk foto’s bevatten die auteursrechtelijk zijn beschermd. In het boeddhisme geldt: niet nemen wat je niet gegeven is. In gewoon Nederlands: jatten. Ik heb er nog 500 te gaan, een paar weken werk.
In dat geblokkeerde spul kom ik ook veel teksten van mijzelf tegen, nu uit 2014. Ik schreef toen columns die begonnen met ‘Kuudmurning boeddhisten’, dus ik neem aan dat die columns ’s morgens al in de krant stonden. Ik merk dat mijn stijl van schrijven harder is geworden, soms de koe bij de horens vattend. Boeddhisme verhardt blijkbaar. In onderstaande column schrijf ik over Rotterdam, de Veluwe, mijn vader die tegen zijn kinderen zei dat de spritsen op de Veluwe lekkerder zijn dan elders vanwege de kwaliteit van het water dat die bakkers daar gebruiken. Chef ben ik, sommige redacteuren noemen mij zo. Lees maar:
‘Chef is in een uitermate goed humeur. Hij was vandaag voor zaken in het centrum van Rotterdam, zag al die mensen ergens op weg naar toe. De Metrostations met hun grote, gele M’s, mannen en vrouwen en kinderen verdwenen uit zijn zicht, ondergronds. Chef- toch geen doemdenker, zag dat niet graag.
Even later arriveerde hij bij een winkel waar hij al vijftien jaar komt met wierook en mooie kaarten. En daar knapte hij helemaal van op. Van die sfeer, van de heerlijke geur die de gekochte wierook in het niet open gemaakte doosje verspreidt in de Kloosterbunker. Chef liet ook een doosje in zijn auto liggen, de Burger Trutten Wagen (BTW) voor als hij morgen op weg gaat om te stemmen en dan de steven wendt richting Veluwe waar hij het graf van zijn moeder Grietje wil bezoeken. Dan komt de ongebrande wierooklucht hem tegemoet als hij het portier opent.
De hele voorraadkast met koekjes en wafels in de Kloosterbunker is leeg. Hoewel Chef in het nu probeert te leven verheugt hij zich daarom ook op een bezoek woensdag aan een Veluwse bakker in een klein dorpje, waar hij spritsen wil kopen. Die zijn nergens zo lekker als op de Veluwe, zei zijn vader vroeger al. Dat komt door het lekkere en schone water dat door het bloem wordt gemengd, zei zijn vader, die ooit bakker was.
Wat zijn herinneringen aan een onbezorgde jeugd toch prachtig.’
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
liesbeth zegt
gelezen! met een glimlach.