Dick – Nepal – Waterproject

Een beetje met de bibbers in onze benen, gingen we op sjouw langs ons waterproject in Nepal. Hoog op een heuvelrug boven Pokhara hadden we destijds gezien dat er nauwelijks water was en dat vooral de dalits, de kasteloze Nepalezen, daar de dupe van werden. Daarom startten we in 2009 onze fundraising voor een grootschalig en zeker voor Nepal ambitieus waterproject waaraan wij een substantiële bijdrage wilden leveren. We hebben in een jaar of zeven met onze Stichting Waterproject Nepal ruim € 165.000,– bij elkaar geharkt. In een tamelijk unieke samenwerking tussen de Nepalese overheid, de in Nepal gevestigde ngo The Nepal Trust en de vertegenwoordigingen van de drie betrokken dorpen met samen 30.000 inwoners, begon omstreeks 2010 de uitvoering.

Het plan was om een stalen pijpleiding te leggen vanaf een naastliggende hogere heuvelrug met natuurlijke waterbronnen. De op de bronnen aangesloten leiding zou afdalen naar de vallei en dan weer omhoogvoeren naar de lagere heuvelrug met de drie dorpen. Op die heuvelrug zouden we dan 40 kilometer pvc-pijpleidingen leggen naar de drie dorpen, uiteraard met betonnen waterverdeelkamers en wat dies meer zij. Alles zou werken bij de gratie van de wet van de communicerende vaten. En met de krachten die dan vrij komen is dat nog geen sinecure. Het water zou via afsplitsingen bij de mensen thuis komen en daar zouden watermeters worden geplaatst. Elk huishouden zou iets gaan betalen voor het water. De opbrengst zou gaan naar onderhoud en verbetering van het waterleidingsysteem.

Het is in Nepal niet zo vanzelfsprekend dat een project als dit slaagt, om het maar genuanceerd uit te drukken. Daarom is het niet alleen belangrijk dat er een betrouwbare organisatie is die de uitvoering van ons deel ter hand neemt in samenspraak met de belanghebbenden. Maar de aanjaag- en bewakingsfunctie die onze uitvoeringsorganisatie The Nepal Trust namens onze Stichting Waterproject Nepal ging vervullen, was minstens even belangrijk. Niettemin kunnen er allerlei krachten werkzaam zijn die zo’n subtiel proces verstoren en objectieve neutrale informatiemedia zijn er niet. Vandaar die bibbers, waarmee ik mijn verhaaltje begin. Maar het bleek allemaal in orde. Het werkt. Niet te geloven!

Wij hebben inmiddels gezien, gevoeld en geproefd dat het water uit Dhampus en nog een andere bron, zoals steeds het plan was, samenkomt in een verdeelkamer in Naudanda. Vandaaruit gaat het ook verder naar de huishoudens in Kaskikot en, helaas pas volgend jaar, ook naar Sarangkot. We hebben de pijpen, verbindingen en vertakkingen allemaal zelf gezien en konden er met iedereen over praten. In Deurali en Kaskikot hebben we kunnen vaststellen hoe het water van de bronnen op meerdere plaatsen vermengd wordt met opgepompt water uit putten. De overheid heeft tot deze maatregel besloten omdat zij zag dat het bronwater onvoldoende zou zijn om in de toenemende behoefte van de nog steeds groeiende bevolking te voorzien. Louter opgepompt water is evenwel ongeschikt om te drinken, het voldoet niet aan de normen daarvoor. Maar als het gemengd wordt met het veel zuiverder bronwater voldoet het wel aan de normen.

Zonder ons aandeel in het proces, zou het stellig niet zover gekomen zijn als het nu is, mede gezien al het fatalisme dat de Nepalese volksaard eigen is. Maar nu is het inmiddels zo’n succes dat andere -interne- krachten, zoals bevolking (klanten) en gaunpalika (lokale volksvertegenwoordiging) de voortgangsbewaking ter hand hebben genomen. Het project is nog niet helemaal af, maar wordt zeker voltooid, omdat de overheid inziet dat de investering werkt, de moeite dubbel en dwars waard is en de bevolking en gaunpalika’s op afronding rekenen. De watermeters zijn steeds een zaak van de overheid geweest en we hebben in Kaskikot op vele plaatsen gezien dat dit systeem werkt als een tierelier. Het levert geld voor onderhoud en continuïteit op. De watermeters worden de komende tijd uitgerold in Naudanda en in Sarangkot, waar de overheid ook al enkele aanvullende pompen heeft neergezet. We zijn dus erg blij dat vele jaren werk beloond zijn, ondanks soms verwarrende geluiden uit de betrokken regio. Van eensluidendheid bij de informatievoorziening rond dit soort projecten, heeft nog nooit iemand gehoord.