Gisteren verliet ik de Kloosterbunker om foto’s te laten maken voor een nieuw rijbewijs in Hillegersberg, zwavelarme gedroogde abrikozen te kopen voor de bloedcirculatie in het Oude Noorden, effe Dennis gedag te zeggen en er twee heerlijke broodjes nuttigen langs de Nieuwe Maas en de tank van de auto volgooien voor een redelijk lange reis, in Kloosterbunkeroord.
Ik voelde me Rotterdamser dan ooit, wat hou ik van die stad.
Ik reed met het autoraampje open, de frisse wind verfriste. En op het moment dat ik de begraafplaats Crooswijk passeerde, waar veel familieleden begraven liggen, reed ik achter een bestelbusje van een bloemist. Onder de naam stond: ‘Op een na de beste’. Heerlijk, wat een vondst, ergens op de wereld kan er iemand zijn die beter is, misschien.
In de journalistiek zeggen ze: ‘Je bent net zo goed als je laatste artikel’. Maar ‘een na de beste’ vind ik leuker, daar kan je om lachen.
Joop, op een na de beste.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Ruud van Bokhoven zegt
Joop zijn je pasfoto’s gelukt en zijn die pas gemaakte foto’s de beste ooit van je gemaakt of ook de een na beste.
Een fijn weekend gewenst🙏
Joop Ha Hoek zegt
Ja hoor, de foto’s zijn prachtig geworden en ik zie er leuk uit met mijn mondkapje voor. Er ontspon een aardig gesprek gesprek met de fotograaf, Rotterdammers onder mekaar, en het was jammer dat ik na 4,5 uur moest vertrekken. Het was de op een na beste middag van mijn leven.