Door de winkelruit van het postagentschap Primera heen zag ik ze van buitenaf al staan. Twee jonge vrouwen in een politie-uniform, met aan de riem een pistool, handboeien, pepperspray. Ze haalden een wenskaart uit een kaartmolen en wat later een klein speelgoedbeertje uit een rek. Ze keken er leuk naar. Ik dacht: dat is voor een collega die een baby heeft gekregen.
Ik was ook een beetje angstig voor die politievrouwen. Want ik stond met de auto bij die Primera op een parkeervak voor elektrische auto’s, bij een paal om de accu op te laden. En ik heb geen elektrische auto dus stond er strafbaar. Een man keek me al wetboek van strafrechtachtig aan.
Even later reed ik zonder bekeuring en zonder afgegeven pakje weer weg. Met een leuke herinnering aan de politie(vrouwen). De moeder van mijn kinderen noemde mij ook Beertje.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.