Het is gek, maar ik had de verschrijving in eerste instantie helemaal niet in de gaten vanmorgen toen ik een bericht over Chinese dieven voor de krant klaarzette. ‘Boeddhakoppen afgehakt, politie arresteert negen verdachten’ las u. Zo had ik het ook bedoeld. Bij een kijkje in het redactioneel systeem van de krant viel het me pas op dat de d was weggevallen en dat er verachten stond. De hemel zij dank dat ik de fout bijtijds ontdekte, voor je het weet sta je bekend als zedenprediker, een moralist.
Het gonst door de kop: wie maakte die verschrijving? Is er een alter in mij actief die mijn vaardigheden als journalist overneemt, aan woorden een andere betekenis geeft, moedwillig een d weglaat om mij voor joker te zetten? Is die alter dan van mening dat verdachten verachtelijk zijn? Ben ik zelf een alter? Wie schrijft dit en waarom?
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten.