In de vallende duister reed ik door de stad, een rare duisternis op de rand van dag en avond. Ik had moeite om de omgeving goed te zien. Buiten de zebra stak een jonge vrouw de straat over, in de kinderwagen die zij voortduwde- die heet tegenwoordig anders, een buggy of zoiets, zal wel een kindje hebben gezeten. Ik kon dat niet zien. Wel het kleine meisje met half lang donker haar dat haar moeders hand stevig vasthield. Zo liepen ze beiden verder, het nog meer donker in. De toekomst in.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten.