Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

De Kloosterbunker ligt in een grote Rotterdamse wijk. Vanuit daar wordt het Boeddhistisch Dagblad samengesteld. De benaming Kloosterbunker heeft te maken met wat wij noemen spirituele groei en berusting. Bijna twee jaar geleden trokken wij- gedwongen door nare omstandigheden, in dit pand. Het was vreselijk wennen, we kwamen uit een groene, dorpse  omgeving op het platteland en moesten ons tegen heug en meug thuis gaan voelen in deze bunker. Dat kostte veel kruim.

Meer dan een jaar voelden we ons afschuwelijk in deze ruimte, die we daarom Bunker noemden. Kaal en sfeerloos. We zetten alles op alles- en maakten dat wijds en zijds bekend, om hier snel mogelijk weer te vertrekken. We verzetten ons tegen deze situatie, met duizend kilo. Dat kostte veel kruim. Boosheid, woede sloopt. De omslag kwam vorig jaar toen een adviseur van de redactie zei dat we ons niet zo moesten verzetten, op moesten houden met klagen maar spijkers met koppen slaan: opkrassen of blijven. Niet lullen maar poetsen. En vanaf dat moment gebeurde er iets in onze geest. Haat verdween en als we nu de deur van de ruimte openen om aan de slag te gaan geeft dat een relatief fijn gevoel. We transformeerden.

Daarom heet de Bunker nu Kloosterbunker- er heerst een stichtelijke, meditatieve sfeer. Het staat natuurlijk niet voor de eeuwigheid dat we hier zullen blijven. Ergens in het hoofd van de chef zit het idee dat hij deze krant ook kan maken in een omgeving met een varkentje en een schaap in een wei in een dorpje buitenaf. Maar we zijn ook blij met de Alexander de Grote parkiet die hier dagelijks zijn portie pinda’s eet. Alles is een illusie, alles komt voort uit onze geest. Alles komt en gaat. Zo mooi.