Als je vroeger op een schip in nood zat, als het dreigde te zinken of in vlammen opging, zond de bemanning een SOS …—… uit. Het is nog uit de tijd van morse, draadloze communicatie. En een internationaal noodsignaal. In de volksmond wordt het signaal vertaald als save our souls (red onze zielen).
Zelf zou ik aan boord van een zinkend schip willen dat ikzelf zou worden gered in plaats van mijn ziel, wat dat ook moge zijn. In een reddingsboot kon stappen. Mijn partner, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden zouden dat prettiger vinden dan het redden van mijn ziel. Dat ze dan niet hoeven te zeggen: kijk, in dat flesje op de schoorsteen zit de ziel van gezonken opa. Waarom SOS vertaald werd als safe our souls, is mij niet duidelijk. Zou dat onder invloedssfeer van de rooms-katholieke kerk hebben plaatsgevonden. Wat voor betekenis zouden boeddhisten in de tijd van Morse eraan hebben gegeven?
Tegenwoordig wordt Mayday gebruikt om te alarmeren, afgeleid van het Franse m’aidez, wat help mij betekent. Dat vind ik niet zo dramatisch klinken als SOS. Toch een beetje iets als van maak er een mooie dag van.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie.