Gooood-evening! boeddhisten in de Lage Landen

De schilder was vanmorgen met zijn maat in de Kloosterbunker. Chef dronk een kop koffie met het tweetal. Ik denk dat jij zeeman bent geweest, zei de een. Chef zei dat hij dat niet was geweest. Hoe oud is die klok, vroeg de schilder, wijzend op een Friese stoeltjesklok aan een muur van de Bunker. Chef: zo’n vijftig jaar, van mijn moeder gekregen. Ik heb er eentje uit 1852 maar mijn familie heeft het contact verbroken omdat ik hem wit heb geverfd, omdat hij tegen een donkere muur hangt. Wat heb je, vroeg Chef. Wit geverfd, zei de schilder. Hij was vijftigduizend euro waard maar nu niks meer, zei de schilder. Chef moest vreselijk lachen maar dat vond de schilder niet erg. De andere schilder nam een tweede koekje. De schilder van de klok zei dat hij al 23 uitvaarten achter de rug had- gedurende zijn leven. De laatste was er een van iemand die zo mooi in zijn kist lag, met zelfs de kleur nog op zijn gezicht. De andere schilder nam een derde koekje. Ik moet hier niks van hebben, zei de andere schilder. Hij was een keer in een villa in Wassenaar aan het werk geweest, waar het spookte. Hij rende hard weg, vertelde hij. De schilder van de klok stond op de closetpot in de wc te schilderen toen zijn gsm rinkelde. Ik ben aan het werk, zei hij. De vrouw aan de andere kant bleef praten. Ik ben aan het werk, zei de schilder, onderwijl het telefoontoestel en de kwast bewegend. Na enkele minuten en tien keer ‘ik ben aan het werk’ verbrak de schilder de verbinding. We zijn klaar, zei de schilder tegen Chef, wilt u even de oplevering bekijken.

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen Chef corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren.