Het was vandaag een mooie dag voor mij. Vanmorgen na een nacht vol leuke, inspirerende en wens vervullende dromen opgestaan en aan het maken van de krant begonnen. Tussendoor een telefoongesprek met een jurist over een zaak die door een groepje mensen is aangespannen en vanmiddag naar de grootgrutter maar niet die uit Zaandam gegaan.
Ik was al geruime tijd niet bij de kruidenier geweest, ook niet buiten geweest, en zo slonk de voorraad in de (koel)kast. Op een gegeven moment waren de aardappelen, het brood, de havermout, groenten, havermelk en beleg op en was ook de diepvries leeg. In het begin was ik daar niet zo mee bezig maar opeens vond ik het een uitdaging om met minder een maaltijd samen te stellen.
Vandaag at ik als lunch toastjes met roomboter en jam, echt lekker, maar natuurlijk niet zo gezond. En toen waren echt alle kasten leeg. Twee oude appels op de fruitschaal staren mij nog aan.
Het gaf een goed gevoel, heel bewust de kasten leeg eten als er niet zoveel te kiezen is. Het leek wel of ik me meer bewust was van de productie van het voedsel, de werkelijke waarde ervan, wat het kost, waar het vandaan kwam en door wie verzorgd en getransporteerd. Het voedsel was niet anoniem meer, had een schepper.
Vandaag had ik geen keus meer, of ik moest ervoor kiezen om een hongerdood te sterven of eten in te slaan.
Fijne dag nog, zei de kassière toen ik met een volle boodschappenwagen de winkel uitliep. Een mooie dag, dacht ik.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.