Vanmorgen liep in de Kloosterbunker een driejarig jongetje rond. Om het hem naar de zin te maken lag er een kleurboek klaar met een doosje kleurpotloden.
Het jongetje zette zich er gelijk aan. Hij begon een olifant te kleuren. Toen ik de tekening later bekeek zag ik dat het kleuren bestond uit krassen, ook buiten de lijnen. Ik besefte: het inkleuren is een kunst, het binnen de lijnen blijven ook.
De lijnen van vriendelijkheid, fatsoen, niet buiten de pot piesen, empathie, compassie, geven, geen racisme, geen wij en zij. Geen polarisatie door corona. Geen geweld tegen wie dan ook. Haat maakt ziek.
Het jongetje is al weer weg, na mij een goede reis gewenst te hebben. Het kleurboekje ligt hier voor me op tafel. Het zet me aan het denken. Lijnen, inkleuren.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Bert Dorrestijn zegt
De grootste kunstenaars en filosofen begrepen dat het kleuren buiten de kaders nieuwe werelden deed ontdekken. Als kind ontdekken wij de wereld en is onze motoriek nog niet van dien aard dat het eenvoudig is om binnen de kaders van een kleurplaat te blijven. Het is bijna een metafoor voor het leerproces dat wij van kind tot volwassene doormaken. Van ontdekken en leren naar focus en binnen de kaders blijven. Hierboven zie ik drie fenomenen voorbijkomen. Lijnen, kaders en kleuren. Het zet ook mij aan het denken. Lijnen zijn een verbinding van punt A naar punt B. Kaders geven juist weer aan dat je focus daarbinnen zou moeten liggen. En kleuren hebben met onze perceptie te maken, buiten het feit dat het voor ons mensen aangenaam is om kleuren waar te nemen. Toch tref ik er een soort tegenstrijdigheid in aan. Als de kleurplaat een metafoor voor het leven zou zijn lijkt het mij niet echt verstandig om net als in de kleurplaat binnen de “hokjes” te blijven kleuren. We delen als mensen dingen en personen al teveel in in ” hokjes ” . Bij lijnen echter die van punt A naar punt B leiden, is dit een ander verhaal. Als je ergens wil komen zal je min of meer een lijn moeten volgen. Dat geldt voor leerprocessen als voor letterljjk jezelf verplaatsen van A naar B. De kaders zijn hier de leerstof die beheerst dient te worden en de wegen die onze aardbol rijk is. Ook hier wordt buiten de kaders getreden. Wij reizen ook met ruimtevaartuigen, satellieten de ruimte in wat veel ruimtepuin oplevert. Als conclusie zou ik willen stellen dat de wereld en de mensheid niet kleurrijk genoeg kan zijn. Dat filosofen en kunstenaars buiten de hedendaagse kaders blijven scheppen en denken. Maar dat met de kaders van het achtvoudig pad in het achterhoofd als een moreel compas en als een zeer oude wijsheid die zijn nut al lang bewezen heeft voor onze innerlijke gemoedsrust. Moge alle levende wezens gelukkig zijn en de bron van geluk kennen. Moge zij vrij zijn van lijden en de oorzaak van lijden. Moge zij gelukkig zijn en de bron van geluk kennen. Moge zij vrij zijn van agressie, rancune en vooroordeel. En geef met dit in uw achterhoofd de wereld kleur. Ook buiten de lijntjes……
JP zegt
Binnen de perken zijn de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten.
(Deelder)