In het kraaiennest in een majestueuze boom hier tegenover op zo’n vijftien meter boven de grond is het een drukte van belang. Twee kraaien, ik vermoed het wijfje en het mannetje, vliegen op en neer naar het nest om waarschijnlijk hun jongen te voeden.
Ik schreef er al eerder een column over, dat het enorme kraaiennest gebruikt werd als toekomstige kraamkamer. Vrouw kraai zit op het nest, man kraai voedt het vrouwtje zolang er geen jongen zijn. Vorige week zag ik al dat grote kraai steeds verder boven het nest uitstak. Mogelijk vroegen jonge vogels om meer ruimte.
Gisteren woei het hevig, de bomen zwaaiden heen en weer, het nest ook. Ik kreeg bijna plaatsvervangende zeeziekte. Ik heb een probleem om de situatie in het kraaiennest goed te bezien. De Kloosterbunker is niet in een straat gelegen, door het raam kijk ik honderden meters weg, over een weg, grasvelden en bomen. De boom met het nest staat zo’n zeventig meter bij me vandaan. Wat ik zie zijn vermoedens, de geest vult in.
Ik heb een prima verrekijker waarmee ik de gebeurtenissen in het kraaiennest zou kunnen observeren. Een probleem is dat nog verder terug achter de majestueuze boom- ik schat veertig meter, een woning is. De ramen gericht richting Kloosterbunker.
Vanmorgen dacht ik: ik ga gluren met de verrekijker, maar ik heb het toch maar niet gedaan. Niet omdat ik niet nieuwsgierig ben naar de omstandigheden in het kraaiennest maar ik wil voorkomen dat ik als begluurder van mensen neergezet word. Leg het maar eens uit, een blote vrouw of man in die woning in beeld en ik aan die mensen uitleggen dat het toch echt om de kraaien ging. Ik heb geen zin om de kraaienmars te blazen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Wulf zegt
Zou zo maar kunnen gebeuren dat er op hetzelfde moment met een verrekijker jouw kant op kijkt…