Het jaar 2021 – dag 42 – kapper

Het Nederlandse genootschap van kappers zegt vandaag te hopen dat deze ambachtslieden in Nederland snel weer aan de slag kunnen. In ons omringende landen mogen ze schaar en föhn weer hanteren, mits ze zich aan de coronaregels houden. Het genootschap wees op het positieve psychologische effect van een goede kapbeurt.

Daar kan ik over meepraten. Als ik zin heb om mijn goudvis Jonas een draai om de oren te verkopen, terwijl het dier mij niks misdaan heeft, kan ik naar 2 dingen verlangen: meditatie, gedachten laten gaan, niet grijpen en b) een bezoek aan de kapper om de geest weer tot rust te brengen. Het eerste kan, de kapper is door de corona onbereikbaar geworden. De afgelopen weken denk ik vaak aan mijn kapper, als het lange haar het zicht belemmert. Dat is de praktische kant.

Ik ben redelijk vaak verhuisd. In de nieuwe woonplaats, soms verre oorden, ging ik direct op zoek naar een goede bakker en een fantastische kapper. Meestal lukte dat niet en bleef ik mijn oude kapper trouw en maakte dan veel kilometers.

Mijn huidige kapper knipt me bijna 2 decennia, om de zes weken, in Bunkerstad verhuisde hij enkele keren met zijn eenmanszaak, van het Oude Noorden naar het Oude Westen van de stad. De eenmanszaak zit zo: er is maar één kapper, hij, en één klant, soms ik, hij knipt niet aan huis, noch mijn huis, noch het zijne, maar heeft een soort huiskamerkapsalon. Mijn kapper is een jonge, spirituele man met veel kammen. Grote en kleine. Elke knipbeurt duurt 30 minuten of iets langer. Ik hou van kort gedekt. Elk haartje wordt bekeken, soms geknipt. De nek uitscheren is heerlijk. Ik noem mijn kapper een psycholoog en dat ontkent hij niet. Hij praat nooit over andere klanten, dat staat zijn beroepsgeheim niet toe. En zijn karakter.

Soms vertelt hij mij hoe gelukkig hij is en dat maakt me weer blij zodat ik van Jonas kan blijven houden. En van hem.

Het korten der haren, dat gekroel op mijn hoofd, ontsluit de kappers. Snel.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.