Vorige week zat de paus een tijdje vast in een lift in het Vaticaan. Er was een storing. Hulpverleners moesten er aan te pas komen om de paus te bevrijden. Nee, het is geen mop.
Ik vroeg me af hoe de paus zijn verblijf in de stil hangende lift beleefde, of hij angstig was en naar verlossing snakte. Of bad en tot wie. Of een bordje met: bel in nood die en die. Of er een stoel- een troon was in die lift, waar de paus op kon zitten. Of dat hij dacht: laat mij maar een dagje hangen, geen vervelende kushanden om mij heen. Geen gezeik met de kardinalen. Ik weet het niet. De kerkvorst lijkt me nogal flegmatisch.
Als ik een lift binnenstap heb ik wel vaak fantasietjes. Als de kooi neerstort ga ik springen, dan is er een kans dat ik net in de lucht zweef als de kooi de grond raakt. Soms denk ik: ik ga lekker mediteren als het ding stilstaat. Maar ik heb wel altijd een telefoon bij me als ik lift. Dan kan ik de hulpverleners bellen. Want het lijkt me verschrikkelijk om zo te blijven hangen. Elke liftgang is een flirt met de dood. Allemachtig.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd. Of te twijfelen aan het nu. Of gepensioneerde uitvreter te worden.
Bert Aarts zegt
Sommige situaties heb je niet in de hand. Doet mij denken aan dat moment toen ik als kind in alle rust bijna verdronk en een helpende hand mij ineens uit het water trok. Ik heb vanaf toen voorgenomen om rustig af te wachten tot ik er weer uit kan. Met paniek kom je er dan niet.
Joop Ha Hoek zegt
Ja, die ervaring had ik ook als kind: alles was zo vredig onder water. Mijn moeder dacht daar anders over en trok mijn broer en ik uit het water. We kregen ook een standje van mijn moeder, van de schrik denk ik.