Welgemoed reed ik gisteren door Bunkerstad op weg naar de wijk Schiebroek waar ik een gewichtige aankoop wilde doen. Ik had mijn doel op een honderd meter na bijna bereikt toen een hek het verder rijden verhinderde. De rotonde lag op de schop. Er stond een verkeersregelaar bij het hek. Goedemiddag, ik ben vlak bij mijn doel, hoe moet ik nu verder om dat doel te bereiken, vroeg ik hem. Aan zijn accent te horen was hij een Vlaming, maar dat doet er verder niet toe. Je gaat zo en zo, dan komt het wel in orde, zei de regelaar met een wijds armgebaar. Ik ging zo en zo en na een kwartier passeerde ik de regelaar weer maar sprak hem niet aan.
Het kostte mij moeite om als oefenboeddhist, vriend van de Boeddha, mijn humeur niet te laten verzieken door die opgebroken rotonde zonder verwijsborden die ik na een half uur zoeken wel vond. Ik had er flink de pest in, was niet te genieten. De TomTom zei: draai om, draai om, en ga rechtsaf. TomToms kennen geen middenweg.
Moedig voorwaarts!