Ik maakte vroeger deel uit van een sangha waar lachsalvo’s regelmatig de gompa vulden en liefdevolle vriendelijkheid gepaard ging met soms een extreme vorm van humor. Ook de monniken konden er wat van. Soms werd het zwart voor de ogen van het lachen.
Peter Freijsen
Sociaal pedagoog Peter Freijsen- ‘humor maakt vrij’
‘Ik begeleid een autistische jongen van 15. Die knul heeft veel problemen, is depressief en zit in een enorm isolement. Een uurtje per week, na schooltijd, rijden we wat rond in mijn auto en praten en lachen. Nee, ik heb geen behandelkamer. Hij vindt mij grappig en vertelt mij dingen waar ik dan weer op inspeel. Op een humorvolle wijze.’
Boeddhistisch kabouter Pierelier stimuleert het ontwapende
‘ In het boeddhisme vind ik dingen die mij raken. Er zijn, niet doen. Ik ben geen doebaasje. Maar voor mij is het westers boeddhisme te serieus, te calvinistisch. Er valt zo weinig humor in te bespeuren. Altijd maar oefenen en elke zaterdag je verplichtingen jegens de sangha nakomen om tot de kern te komen.’
Sociaal pedagoog Peter Freijsen- ‘humor maakt vrij’
Iedereen zit in zijn rol. Daar is op zich niks mis mee, want het hele leven lijkt één groot theater, een illusie. Het probleem is juist dat het mensen niet lukt om het masker te laten vallen.
Een boeddhist mag wel een potje lachen…
Ik was een kwartier te vroeg op de afspraak, bleef dus een kwartier in de auto zitten. Precies op de afgesproken tijd drukte ik op zijn deurbel. Peter doet de deur open en zegt: ‘Je hebt zeker in de auto zitten wachten’. Wat volgde was een hartstikke leuk gesprek en een artikel dat ik zelden meer zal schrijven. Wat een man, die kabouter Pierelier.
