De laatste decennia zijn de persoonlijke geschiedenissen van overlevenden steeds belangrijker geworden. Een klein aantal vertelt nog steeds op scholen, in films en tijdens herdenkingen over wat hen is aangedaan en hoe ze overleefden. Door hun herinneringen in persoon te delen, maken ze de geschiedenis van de Sjoa invoelbaar. Over niet al te lange tijd zijn er geen levende getuigen meer. De Amerikaanse USC Shoah Foundation voorzag in 1994 al dat het wegvallen van de oorlogsgeneratie het moeilijker zal maken om kennis en educatie over de Holocaust over te kunnen blijven dragen. Daarom werd het Visual History Archive aangelegd: een archief met rond 60.000 video-getuigenissen van overlevenden van de Holocaust, en van andere gebeurtenissen van massaal geweld.

