Marijke van Geest (1953) maakt in december 2013 met haar poëziebundel ‘Geestgrond’ haar debuut als dichter. Zij groeide tweetalig op, woonde een tijdlang in Duitsland, waardoor haar interesse in taal al op jonge leeftijd gewekt werd. Sinds haar pubertijd schrijft zij gedichten. De Westlandse kust, waar zij woont en werkt, is een bron van inspiratie voor haar. In de wisseling van de seizoenen en in de menselijke levensweg vindt zij de meeste aanknopingspunten voor haar gedichten.
Marijke mediteert dagelijks. ‘Ik merk dat mijn poëzie daarvan gaat stromen. Meditatie is mijn werkplaats, mijn gedichten zijn mijn werkstukken. Ik schrijf over wat mij beweeg en wat mij stil doet staan. Ik noem mezelf geen boeddhist, bezoek (nog) geen sangha en beschouw mezelf als een beginner die zich al jaren verdiept in en oriënteert op het boeddhisme. Mijn levensfilosofie is in een paar woorden samen te vatten:
dit is de werkplaats
in de kunst die leven heet
ben ik de leerling
Het leven zelf beweegt mij.
De meditaties die ik dagelijks beoefen komen daaruit voort.’
Nog niet eerder gepubliceerd gedicht.
Binnenzee
buiten de perken
golvende achtergrond
van mijn bestaan
een komen en gaan
van willens en wetens
van stromen en staan
door stormen gebogen
met rugwind gevlogen
deinend op golven
door water bedolven
verslagen, geblust
gedragen, gekust
drenkeling
enkeling
aangespoeld
uitgerust.
© Marijke van Geest ~ 2013
Marijke is protestant opgevoed en ging door de gezinsomstandigheden naar een rooms-katholieke school. ‘Als kind vond ik dat verwarrend en heb ik religie ervaren als een keurslijf van waarheden en leugens, geboden en verboden waaruit ik mij rond mijn twintigste met moeite bevrijd heb. Vanuit nieuwsgierigheid ben ik me rond mijn veertigste jaar gaan verdiepen in het boeddhisme. Ik was benieuwd naar het land achter mijn ‘willens en wetens’. Waar zou ik terecht komen als mijn streven op zou houden en mijn zijn zou beginnen? Zou het zijn als zodanig voldoende kunnen zijn voor mijn ambitieuze, onrustige geest? Door de vragen in mijzelf toe te staan, zonder op de antwoorden te wachten of die buiten mijzelf te zoeken, werd ik geraakt door het leven zelf. Dat heeft ertoe geleid dat ik mijn commerciële baan opzegde, aan een scholingstraject begon en in de gezondheidszorg ging werken. Het boeddhisme is geen antwoord voor mij. Het is een van de stromingen in mijn Deltaplan die uitmonden in een zee van non-dualiteit en compassie.’
Sinds 2006 is Marijke werkzaam als vrijgevestigd therapeut / trainer in haar praktijk voor psychologische zorg en training Geestkracht. Als trainer is zij actief in het begeleiden van mindfulness trainingen en workshops in de MBSR / MBCT traditie en trainingen in acceptatie, compassie en toewijding. Zij is gecertificeerd door de VVM (vereniging voor mindfulness) en maak deel uit van een mindfulness intervisiegroep en een werkgroep om mindfulness beschikbaar te maken voor ouderen.
Marijke: ‘De betekenis van mindfulness zou kunnen zijn dat het mensen – zowel individueel als in organisaties – bewust kan maken van hun plaats in de orde der dingen. Met dat bewustzijn groeit mogelijk ook de verantwoordelijkheid die zij dragen voor de omgang met zichzelf, de ander, andere levensvormen en de wereld als zodanig.’
‘Voor ouderen zou het kunnen betekenen dat zij een rustplaats vinden in zichzelf, waar zij op hun ervaringen mogen vertrouwen. Op 16 december van dit jaar heb ik een workshop mindfulness van twee uur verzorgd voor twaalf dementerende ouderen die mij voor het eerst zagen. De begeleidster had mij van tevoren gewaarschuwd dat de deelnemers vijandig konden reageren, snel verveeld zijn, snel boos worden, de meditaties zouden kunnen verstoren, het gek zouden vinden en weg zouden lopen. Niets van dat al gebeurde. Op een speelse manier heb ik hen kennis laten maken met wat aandacht voor hun ervaringswereld teweeg kan brengen. De oefeningen deden geen appel op hun cognitie, zij konden het niet verkeerd doen en mochten vertrouwen op de ervaringen die zich van moment tot moment konden voordoen. Ik werd geraakt door de blijdschap en ontroering die de oefeningen bij hen teweeg brachten. De deelnemers waren muisstil, vriendelijk, oplettend en vrolijk en vonden het jammer dat de workshop voorbij was. Een van de deelnemers zei na afloop: ‘u hebt mij iets gebracht dat ik vergeten was.’ Ik antwoordde: ‘u bent daar vanmiddag zelf naartoe gereisd.’ ‘Ja’, zei hij, ‘en u hebt mij laten ervaren dat er nog een weg was.’
‘Geestgrond’ is een uitgave van Brave New Books.
