Alle mensen die ik ken, tientallen vrienden en familieleden, die het boeddhistische pad volgden, mediteerden of een sangha bezochten, hebben dat pad verlaten. Ook de diehards. Ze zitten niet meer en gaan de deur van een sangha-lokaal voorbij. Ze hebben de leeftijd van tussen de dertig en vijftig jaar.
Ze kunnen geen specifieke reden opgeven waarom ze niet meer mediteren of niet tot een boeddhistische organisatie behoren. Ze hebben ook niet echt gebroken met het boeddhisme, je kunt er zo met hen over beginnen en dan lijkt het weer actueel. Maar dat is theorie. Het is ook geen gespreksonderwerp, ze noemen het ook geen breuk. Ook geen verkeerde richting, het is als verliefdheid die voorbij gaat.
Ze behoren ook niet, op een enkeling na, tot een andere stroming. Sommigen haakten af na een paar weken, anderen na tientallen jaren. Ze ruimden de uiterlijke tekenen van het boeddhisme, beelden, wierook (slecht voor de longen), klankschalen en soms ook kleding op, gaven dat weg.
Alles gaat voorbij.
Moedig voorwaarts!
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
