Gistermiddag keek ik vanuit een tegen koude en wind beschermde omgeving naar een vermoedelijke wedstrijd van zeilschepen op de Kralingse Plas in de Maasstad. Het was een prachtig gezicht, witte en gekleurde zeilen op kleine en grote schepen die rondjes voeren. De bemanning kon ik niet waarnemen.
Het duurde enkele uren en ik nam aan dat er na verloop van tijd een winnaar was als het inderdaad om een wedstrijd ging. Een vrouw vertelde mij dat zaterdag die schepen ook al op de Plas voeren.
Het deed me denken aan de tijd dat ik zelf twee zeilboten had, niet tegelijkertijd. Ze waren gestald bij het Veerse Meer, waar je heerlijk kon zeilen. Mijn kinderen zeilden er met hun vriendjes, mijn zoon is gediplomeerd zeiler en instructeur en gaf jaren les op een zeilschool in Friesland.
Het leven is net een zeilwedstrijd, het lijkt erop dat we soms rondjes varen en op een gegeven moment is het afgelopen. Worden de bakens weggehaald en is er geen wind meer. Om ons een duwtje in de rug te geven.
Moge iedereen een lang, gezond en gelukkig leven hebben, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie