Zo af en toe kijk ik naar het consumentenprogramma de Rijdende Rechter. De rechter -die bij het uitstappen van zijn auto altijd richting cameraman knikt- komt eraan te pas als er meningsverschillen tussen buren zijn. Vaak gaat het over het bepalen van de erfgrens tussen tuinen en woningen.
Mag de buurman wel over dat pad lopen of er andijvie op kweken? Een schutting neerzetten? Dat soort dingen. Worden er grenzen overschreden?
Experts meten de grond op en bepalen de erfgrens. De rechter schrijft een vonnis waaraan beide partijen- de gedaagde en de eiser- zich moeten houden. Het gaat om Nederlands recht en om twee mensen en een rechter. De partijen zijn bij de behandeling van de zaak aanwezig, er komen geen derden aan te pas. Behalve dan soms mensen die getuigen van de goede aard van A en B.
In een ver land hiervandaan waant een man, Donald heet hij, zich ook een rijdende rechter. Hij bombardeerde een land – dat niet met zijn land in oorlog was of een directe dreiging vormde- met zware bommen en stuurt tanks en gewapende soldaten naar zijn hoofdstad om zwervers en daklozen van de straat te plukken. Hij sluit mensen en instanties in zijn eigen land uit omdat ze niet aan zijn norm voldoen. Zo’n man.
Deze man ontmoet morgen op een militaire basis in zijn land de baas van een ander land, genaamd Vladimir, waarvan de militaire troepen een derde onafhankelijk buurland zijn binnengevallen, land hebben ingepikt, grenzen overschreden. Burgers doodt.
‘Rijdende rechter’ Donald gaat een akkoordje sluiten met Vladimir om de agressie tegen het derde land te beëindigen. Anders dan bij onze Rijdende Rechter is de benadeelde partij niet aanwezig bij de bespreking. Het is een een-tweetje. De benadeelde staat aan de kant en moet maar afwachten.
Ik hoorde gisteravond een politicus op de TV zeggen dat Donald te vertrouwen is en zijn belofte nakomt tot hij de deur uitgaat en een nieuwe gesprekspartner tegen komt. Die krijgt gelijk. Zo’n man.
Moge iedereen gelukkig, vrij en gezond zijn, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie